PTU - Polskie Towarzystwo Urologiczne

STOSOWANIE PRZESZCZEPÓW POWIĘZIOWYCH W LECZENIU CHOROBY PEYRONIE
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 1990/43/2.

autorzy

Eugeniusz Malczyk, Janusz Darewicz
Z Kliniki Urologii Akademii Medycznej w Białymstoku Kierownik Kliniki: doc. dr hab. med. J. Darewicz

streszczenie

Przedstawiono czterech chorych leczonych operacyjnie z powodu choroby Peyronie. Wycinano zmienione chorobowo miejsce w osłonkach białawych prącia, o ubytek uzupełniono płatem z powięzi powierz­chownej mięśni brzucha. U wszystkich operowanych uzyskano pomyśl­ny wynik leczenia.

W chorobie Peyronie powstają zmiany o charakterze zwyrodnienia włóknistego w tkance łącznej rozmieszczonej pod osłonką białawą ciał jamistych. Etiologia choroby jest nieznana. Prawdopodobnie wywołują ją procesy immunologiczne (4). Najskuteczniejszą metodą leczenia jest operacyjne wycięcie zmian.

OPIS PRZYPADKÓW

Leczono czterech chorych w wieku od 45 do 60 lat, którzy zostali przyjęci do Kliniki z powodu dolegliwości bólowych oraz zniekształceń prącia w czasie wzwo­du, co uniemożliwiało odbywanie prawidłowych stosunków płciowych. Badaniem przedmiotowym stwierdzono włókniste, twarde blaszki w obrębie ciał jamistych. Miały one różną wielkość, a największa z nich w kształcie prostokąta była o wy­miarach 1,5?5 cm. U trzech chorych zmiany były umiejscowione na jednym z ciał jamistych, a u jednego chorego na obu ciałach.

Technika operacyjna. W znieczuleniu zewnątrzoponowym odsłaniano ciała ja­miste z cięcia podłużnego. Pęczek naczyniowo-nerwowy odpreparowywano od ciał jamistych i odsuwano go na bok. W ciele jamistym zmienionym chorobowo wy­cinano osłonkę w kształcie prostokąta (ryc. 1).

Powstały ubytek (ryc. 2) uzupełniano przeszczepem pobranym z powięzi po­wierzchownej brzucha (ryc. 3).

Powikłań pooperacyjnych nie obserwowano. U wszystkich chorych uzyskano pomyślny wynik leczenia w postaci prawidłowych bezbolesnych wzwodów.

OMÓWIENIE

Plastyczne stwardnienie prącia manifestuje się dolegliwościami bólo­wymi i skrzywieniem prącia w czasie wzwodu, które uniemożliwiają odbycie prawidłowego stosunku płciowego. Leczenie choroby jest trudne i u leczącego zawsze powoduje niepewność co do możliwości osiągnięcia pełnego wyleczenia.

Metody stosowane w terapii choroby Peyronie można podzielić na zachowawcze i operacyjne. Spośród tych pierwszych na uwagę zasługuje nastrzykiwanie płytek zwyrodnieniowych w ciałach jamistych sterydami w połączeniu z hialuronidazą (2) i orgoteiną (3).

Metody te mają stosunkowo długą historię, a pomyślny wynik leczenia jest w nich w znacznym stopniu uzależniony od rozległości i stopnia skostnienia płytek. Zachęcające są wyniki leczenia za pomocą okładów borowinowych, skojarzonych z podawaniem hydrokortyzonu do ognisk chorobowych (6).

Stwierdzono, że korzystne wyniki można uzyskać stosując ultradźwię­ki i laser (7).

Dużą rolę w leczeniu choroby Peyronie odgrywają metody chirur­giczne. Spośród nich znana jest operacja Nesbita (5), która wydaje się mieć zastosowanie w stosunkowo mało rozległych zmianach zwyrodnie­niowych. Dość szeroko stosowane jest wycinanie zmienionych chorobowo miejsc w osłonkach białawych ciał jamistych i uzupełnienie ubytków za pomocą przeszczepów skórnych (9) lub powięziowych (1). W przypad­kach gdzie płytki są bardzo rozległe o znacznym stopniu skostnienia najwłaściwsze wydaje się być wszczepienie protez prąciowych (8).

Zaletą stosowanej przez nas metody jest całkowite wycięcie zmie­nionej chorobowo osłonki białawej i uzupełnienie jej powięzią powierz­chowną brzucha.

Uzyskane przez nas dobre wyniki leczenia zdają się świadczyć o prze­wadze tej metody nad stosowanymi dotychczas.

piśmiennictwo

  1. 1. Brushimi H., Mitre A. I.: Pcyronie's disease: Surgical treatment with muscu-lar aponeurosis. J. Urol., 1979, 13, 505. ? 2. Ciślińki S., Leńko J., Panasiewicz K? Wochna Z.: Wyniki leczenia stwardnienia ciał jamistych prącia. Biul. WAM, 1966. 9. 25. ? 3. Jeromin L., Lipiński M.: Próba leczenia choroby Peyronie orgoteiną. Urol .Pol., 1986, 39, 1. ? 4. Krane R. J., Siroky M. B., Goldstein I.: Male sexual dysfunction. 1983. Little, Brown and Company. Boston (Toronto) 87. ? 5. Lember­ger R. J.. Bishop M. C, Tates C. P.: Nesbifs operation for Peyronie's disease. Brit. J. Urol., 1984, 56, 721. ? 6. Leńko J., Augustyn M., Swolkień A.: Leczenie borowiną plastycznego stwardnienia prącia. Urol. Pol., 1986, 39, 4. ? 7. Pisani E., Maułowani T., Austoni E., Patelli E.: Esperience with orgotein and laser in the treatment of Peyronie's disease. XX Kongres der Intern. Gesell. fur Urologie, Vien, Abstracts. 1985, 151, 106. ? 8. Raz S.: Peyronie's disease and penile implantation. J. Urol. 1978, 119, 709. ? 9. Wild R. M., De Vine C. J., Horton C, E.: Dermal graft repair of Peyronie's disease: Survey of 50 patients. J. Urol., 1979, 121, 47.