KOD: 15.1 - Technika uproszczonej nefropeksji laparoskopowej z dostępu pozaotrzewnowego
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 2006/59/Suplement 1.

autorzy

Marcin Słojewski, Adam Gołąb, Andrzej Sikorski

Katedra i Klinika Urologii PAM w Szczecinie

streszczenie

Wprowadzenie. Nefroptoza jest chorobą związaną z niedostatecznym umocowaniem nerki w jej fizjologicznym położeniu i związaną z tym nadmierną jej ruchomością. W większości dotyczy kobiet o astenicznej budowie, u których w 70% źródłem dolegliwości bólowych jest nerka prawa. Rozpoznanie stawia się na podstawie charakterystycznego wywiadu i urografii, na której narząd w pozycji stojącej opada na wysokość przekraczającą dwa kręgi lędźwiowe lub 5 cm. Od czasu wykonania pierwszej nefropeksji przez Hanha w 1881 roku opisano ponad 150 różnych metod operacyjnych i modyfikacji fiksacji nerki.

Cel pracy. Celem pracy jest prezentacja techniki uproszczonej nefropeksji laparoskopowej z dostępu pozaotrzewnowego w leczeniu objawowej nefropeksji.

Materiał i metody. W okresie od stycznia 2003 do grudnia 2005 roku wykonano 13 nefropeksji laparoskopowych (NL) u kobiet w wieku od 24 do 58 lat (śr. 39). W dwunastu przypadkach operowano nerkę prawą, a w jednym nerkę lewą, jedyną. Do zabiegu kwalifikowane były chore z nasilonymi dolegliwościami bólowymi i potwierdzoną urograficznie nadmierną ruchomością nerki. Operacja przeprowadzana jest w ułożeniu na boku, w znieczuleniu ogólnym dotchawiczym. Pierwsze nacięcie wykonywane jest około 2 cm poniżej końca 12 żebra. Mięśnie zostają rozpreparowane na tępo, a po uzyskaniu dostępu do przestrzeni zaotrzewnowej zostaje również zsunięta otrzewna. Przestrzeń robocza wytwarzana jest za pomocą balona, wypełnianego solą fizjologiczną. Następnie pod kontrolą palca wprowadzane są pozostałe dwa trokary, po prawej stronie dziesięcio-, a po lewej pięciomilimetrowy. Po nacięciu powięzi Geroty nerka uwalniana jest całkowicie aż do uwidocznienia szypuły naczyniowej i miedniczki. Po oczyszczeniu powierzchni mięśnia lędźwiowego na tylnej powierzchni nerki, w 1/3 jej długości od góry zakładany jest szew niewchłanialny, który następnie mocowany jest do mięśnia. Następnie około 2-3 cm poniżej zakładany jest analogicznie drugi szew asekuracyjny. Drenaż okolicy operowanej zwykle nie jest konieczny.

Wyniki. Czas operacji wynosił od 35 do 90 minut (śr. 70), u żadnej chorej nie obserwowano powikłań śród- ani pooperacyjnych. We wszystkich przypadkach utrata krwi była jedynie śladowa. Czas hospitalizacji wynosił od jednego do czterech dni (śr. 2). Wyniki dotyczące wpływu zabiegu na jakość życia chorych przed i po operacji są przedmiotem oddzielnego doniesienia.

Wnioski. 1. W związku z wprowadzeniem techniki NL zmienia się podejście do problemu objawowej nefroptozy. 2. NL w uproszczonej modyfikacji jest zabiegiem skutecznym i bezpiecznym. 3. Wskazania do NL należy stawiać ostrożnie, w wyselekcjonowanych przypadkach. Należy również kierować się doświadczeniem i wyposażeniem ośrodka.