DWA PRZYPADKI PRZETOK PĘCHERZOWO-ESICZYCH
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 1990/43/3.

autorzy

Stefan Wesołowski, Aleksander Niestępski, Franciszek Zmysłowski, Andrzej Kostrubała, Borys Kirmuc: Z Oddziału Chirurgicznego Szpitala Wojewódzkiego w Ciechanowie
Ordynator Oddziału: dr med. A. Niestępski
Dyrektor Szpitala: lek. med. M. Scharoch

streszczenie

Przedstawiono dwa przypadki przetok pęcherzowo-esiczych, rozpoznanych stosunkowo wcześnie, ale operowanych dość późno od chwili rozpoznania. Opóźnienie to było spowodowane w pierwszym przypadku bezskutecznym, długim oczekiwaniem na miejsce w szpitalu w Warszawie, w drugim pierwotnie odmową zgody na operację i nieodpowiednim leczeniem.

Przetoki między narządem moczowym a przewodem pokarmowym nie zdarzają się zbyt często. Etiologia ich może być następująca: przetoki wrodzone, nowotworowe, urazowe, zapalne. Najczęściej spotyka się przetoki nowotworowe. Przedstawiamy obserwacje własne.

OPIS PRZYPADKÓW

Przypadek 1. Chory S. C, lat 67 (nr hist. chor. 3380/86) został przyjęty do Oddziału w kwietniu 1986 r. z powodu krwiomoczu. We wrześniu 1985 r. był konsultowany w Warszawie, gdzie wziernikowaniem pęcherza stwierdzono guz, pobrano wtedy wycinek, w którym stwierdzono raka. Chorego zakwalifikowano do operacji, obiecując zawiadomić o terminie przyjęcia do szpitala. Nie doczekawszy się w ciągu 7 miesięcy wezwania do Warszawy, a dowiedziawszy się o istnieniu pododdziału urologicznego w Ciechanowie, zgłosił się do naszego Szpitala. Urografia i cystoskopia wykazały ograniczony guz pęcherza. 10.04.1986 r. operacja: Resectio partialis vesicae urinariae. Cystostomia suprapubica. Przebieg pooperacyjny bez powikłań. Badanie histopatologiczne: Carcinoma transitionale. Skierowany na telekobaltoterapię (dr med. Danuta Gajl). Po leczeniu przez dwa lata czuł się dobrze. Zgłosił się w czerwcu 1988 r. z powodu przeciekania moczu przez odbytnicę, oddawanie gazów i cząsteczek kału przez cewkę moczową (ryc. 1).

Rozpoznano przetokę pęcherzowo-esiczą popromienną. 24. 06. 1988 r. operacja: Resectio ansae sigmoidalis. Sutura ?end to end". Discisio lon-gitudinalis stenosis ilei et sutura transversalis. Divlusio ani (Niestąpski). Resectio partialis vesicae urnariae. Ureterocutaneostomia sin. Sutura ve-sicae urnariae (Wesołowski). Badanie histologiczne zmian nowotworowych nie wykazało (Kirmuć). Przebieg pooperacyjny trudny. Ponownie wytworzyła się przetoka pęcherzowo-esicza. Chory zmarł w 3 miesiące po operacji.

Przypadek 2. Chora J. P., lat 44 (nr hist. chor. 7096/88), przyjęta z objawami przetoki pęcherzowo-esiczej. Przed kilku miesiącami rozpoznano u chorej raka esicy i zaproponowano leczenie operacyjne. Chora odmówiła i leczyła się preparatem torfu. Obecnie zgłasza się ze skargami na przeciekanie moczu przez odbytnicę. Wziernikowaniem pęcherza i wlewem doodbytniczym rozpoznano przetokę pęcherzowo-esiczą, spowodowaną rakiem esicy (ryc. 2). 23.06.1988 r. operacja: (Niestępski, Guzowski, Wesołowski); Laparotomia. Cystostomia suprapubica. Rseectio partialis vesicae urin. Resec-tio sigmoidei. Sutura ?end to end". Coecostomia. Przebieg pooperacyjny bez powikłań. Badanie histologiczne: Adenocarcinoma tubulare mucino-sum sigmoidei. Infiltratio carcinomatosa vesicae urin. (Kirmuć). Po 6 tygodniach zamknięto operacyjnie przetokę na kątnicy. W 4 miesiące po operacji stwierdzono nawrót guza w pęcherzu. Chora zmarła w kilka miesięcy wśród objawów nasilającej się choroby.

OMÓWIENIE

U obu tych chorych zaważyła na ich życiu niepotrzebna zwłoka w leczeniu operacyjnym. Jak można było pozwolić, aby pierwszy chory z rozpoznaniem raka czekał tyle miesięcy na miejsce w szpitalu! U drugiego chorego należało użyć wszelkich perswazji, aby przekonać chorą do wyrażenia zgody na leczenie operacyjne. Niestety, ciągle jeszcze wśród naszych chorych zbyt często stwierdza się zbyt małe uświadomienie w zakresie oświaty sanitarnej.

piśmiennictwo