WYNIKI CHEMIOTERAPII PRZERZUTÓW DO PŁUC NOWOTWORÓW ZARODKOWYCH JĄDRA NIE BĘDĄCYCH NASIENIAKAMI
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 1986/39/4.

Nowotwory złośliwe jądra cechuje duża skłonność do tworzenia prze­rzutów. Przerzuty drogą krwi umiejscawiają się najczęściej w płucach. W tym stadium choroby jedyną szansą leczenia jest chemioterapia. Le­czenia cytostatykami, skierowane przeciwko przerzutom prowadzi się cy­klicznie przez wiele miesięcy (1, 2, 3, 5). Celem pracy jest prześledzenie losu chorych z przerzutami do płuc nowotworów zarodkowych jądra nie będących nasieniakami od chwili włączenia leczenia cytostatykami.

MATERIAŁ

Od marca 1975 r. do marca 1985 r. w Klinice Urologii Instytutu Chi­rurgii Akademii Medycznej w Gdańsku leczono 121 chorych z powodu nowotworów zarodkowych jądra nie będących nasieniakami. U 33 z nich stwierdzono przerzuty do płuc. Rozpoznanie ustalono na podstawie ba­dania radiograficznego klatki piersiowej. Chorych zakwalifikowano do le­czenia cytostatykami. Pod względem histologicznym w pierwotnym ognis­ku w jądrze stwierdzono ? jak w tabeli I.

METODA

U chorych z przerzutami do płuc stosowano leczenie cytostatykami wg trzech różnych schematów.

I. Początkowo w latach 1975?1978 prowadzono co trzy miesiące pię­ ciodniowe kuracje: aktynomycyna ? iv 0,5 mg/dz, methotreksat ? im 7,5 mg/dz, chlorambucil ? doustnie 14 mg/dz, wg schematu Li.

II. W latach 1979?1981 stosowano winblastynę i bleomycynę wg Sche­ matu Samuelsa.

III. Od 1982 r. do chwili obecnej stosuje się kombinację trzech cyto­

statyków: winblastyna + bleomycyna + cisplatyna wg schematu Ein­ horna (3, 4).

WYNIKI LECZENIA

Jak wynika z tabeli II wg schematu I, II, III leczono 33 chorych. Zmarło 16, a żyje do chwili obecnej 17 chorych. Jednego chorego leczono początkowo wg schematu II, później wg schematu III. Z tego powodu umieszczono go między II i III schematem. Przeżył on 44 miesiące od chwili ujawnienia się przerzutów w płucach. Spośród chorych żyjących pozostaje w obserwacji z całkowitą remisją 4 chorych. Jeden z nich le­czony wg schematu I żyje 87 miesięcy. Pozostałych trzech (obserwacja od 13 miesięcy do 2 lat) leczonych jest wg schematu Einhorna. Remisję częś­ciową osiągnięto u 7 chorych. Spośród nich 2 chorych leczono wg sche­matu Samuelsa oraz 5 wg schematu Einhorna. Progresja wystąpiła u 4 chorych leczonych wg schematu Samuelsa.

DYSKUSJA

Spośród 33 chorych z przerzutami do płuc, a leczonych cytostatykami, osiągnięto całkowitą remisję u 4 chorych, częściową u 7, a stabilizację u 2 chorych. Odsetek chorych wyleczonych wynosi 12,0%. Najlepsze wy­niki osiągnięto u chorych leczonych wg schematu Einhorna.

Doniesienia z piśmiennictwa (2) obejmują podobne liczby chorych le­czonych rozmaitymi kombinacjami cytostatyków. Z doniesień tych wy­nika, że całkowitą remisję osiągnięto u 36,0?87,0% leczonych, nie byli to jednak prawdopodobnie tylko chorzy w stadium pełnego rozsiewu pro-cesu nowotworowego z przerzutami do płuc.

U naszych chorych osiągnęliśmy 12,0% wyleczeń, wyrażających się całkowitą remisją. Należy spodziewać się poprawienia wyników leczenia po osiągnięciu większego doświadczenia w chemioterapii oraz po zastoso-waniu innych kombinacji i schematów stosowania cytostatyków.

WNIOSKI

1. Stwierdzono, że chemioterapia może prowadzić do pełnego wyle­ czenia u części chorych z nowotworami zarodkowymi jądra nie będący­ mi nasieniakami z przerzutami do płuc.

2. U chorych z przerzutami do płuc należy podejmować próbę leczenia cytostatykami.

3. Wg naszego doświadczenia najlepsze wyniki leczenia osiąga się stosując kombinację trzech cytostatyków: winblastyny, bleomycyny i cis­ platyny.

1. 1. Adamkiewicz K.: Klasyfikacja i zasady leczenia nowotworów jądra z pier­wotnej komórki płciowej. Urol. Pol. 1982, 3?4, 125. ? 2. Beretta G.: Cancer che­motherapy regimens. Milano, 1983, 95. ? 3. Einhorn L. H., Donohue J. P.: Improved chemotherapy in disseminated testicular cancer. J. Urol., 1977, 117, 65. ? 4. Heren-Stein R.: Maligne Hodentumoren: Prototyp erfolgreicher interdisciplnerer Therapie-planung dn der Onkologie. Euromed, 1982, 11, 593. ? 5. Zieliński J.: Onkologia urologiczna. PZWL, Warszawa, 1977, 209.