PTU - Polskie Towarzystwo Urologiczne

Leczenie wysiłkowego nietrzymania moczu u kobiet przy pomocy kleju chirurgicznego. Doniesienie wstępne.
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 1979/32/1.

autorzy

Mirosław Kazoń, Longina Rachwał-Sochacka
Oddział Urologiczny Szpitala Bielańskiego w Warszawie
Ordynator Oddziału: doc. dr hab. M. Kazoń

streszczenie

Autorzy podają nową metodę operacyjnego leczenia wysiłkowego nie-trzymania moczu u kobiet przy pomocy polskiego kleju chirurgicznego. Wyniki doraźne i wczesne leczenia 11 kobiet są bardzo dobre.

Problem operacyjnego leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu u kobiet jest wciąż nadal aktualny. Dotychczasowe, bardzo liczne spo­soby leczenia nie są w pełni zadowalające. Duża liczba zgłasszających się kobiet z tą uciążliwą i niejednokrotnie uniemożliwiającą wykonanie zawodu chorobą upoważniła nas do szukania nowych metod leczenia. (3).

W głównej mierze przyczyną powstawania wysiłkowego nietrzymania moczu u kobiet są urazy porodowe, osłabienie i rozluźnienie aparatu więzadłowo-mięśniowego, oraz zaburzenia hormonalne (1). Istnieje kilka zasadniczych rodzajów zabiegów operacyjnych: jedne zwężają lub pod­pierają cewkę od dołu — należą tu operacje pochwowe, do drugiej gru­py należą operacje brzuszne, w których zawiesza się szyję pęcherza do spojenia łonowego, lub do powięzi mięśni brzucha. Mamy również do czynienia z operacjami pochwowo-brzusznymi.

Metody operacyjne, polegające na podparciu cewki od dołu nie są popularne wśród urologów, a wykonuje się je jako uzupełnienie kol-porafii z powodu opadnięcia pochwy. Dużym uznaniem w leczeniu nie trzymania moczu u kobiet cieszy się operacja Marshall-Marchetti, pole-gająca na przyszyciu cewki lub tkanki okołocewkowej i szyi pęcherza do do spjenia łonowego. Ujemną stroną tego zabiegu jest dość często wystę-pujące powikłanie w postaci ostitis pubis.

W Oddziale Urologicznym Szpitala "Bielańskiego od 2 lat_ stosujemy polski klej chirurgiczny w różnych operacjach nerkowych, między inny­mi w celu umocowania pod przeponą nadmiernie ruchomej, lub wyło­nionej w czasie operacji nerki (2, 4, 5). Zachęcenie dobrymi wynikami stosowania Chirurcollu w „nefropeksjach" — użyliśmy polski klej chi­rurgiczny w 11 przypadkach nietrzymania moczu u kobiet. Wskazaniem do tego typu operacji były przypadki nietrzymania moczu, które kwali­fikowały się do operacji brzusznej, czyli podszycia szyi pęcherza moczo­wego.

U każdej chorej wykonywaliśmy urografię i cystografię mikcyjną, oraz oznaczaliśmy długość cewki moczowej. Każda chora była badana przez ginekologa.

Wszystkie operacje wykonywano w uśpieniu ogólnym, w ułożeniu cho-rych na wznak. Przed operacją wprowadzaliśmy chorej cewnik Foleya przez cewkę do pęcherza i wypełnialiśmy pęcherz 100 ml soli fizjologicz­nej. Z cięcia Pfanenstiela odsłaniamy przednią ścianę pęcherza moczo-wego oraz jego szyję. Dbamy o dokładną hemostazę. Polskim klejem 'chirurgicznym, który jest estrem n-butylowym kwasu 2-cyanoakrylo-wego pokrywamy tylną powierzchnię spojenia łonowego, przednią po­wierzchnię pęcherza i szyi pęcherza moczowego. Obie te powierzchnie spryskane „Chirurcollem" w aerosolu sklejamy, przyciskając pęcherz do spojenia łonowego palcem wprowadzonym do pochwy. Po kilku mi­nutach stwierdzaliśmy, że przednia ściana pęcherza przylega do spoje-nia łonowego. W zasadzie okres polimeryzacji estru trwa 3—10 sek. i jest to czas wystarczający do umocowania pęcherza do spojenia łono­wego.

W przypadkach stwierdzonego równocześnie pochwowego uchyłka pęcherza (cystocele) - wykonywaliśmy przednią, lub przednią i tylną plastykę pochwy i krocza.

Wyniki doraźne i wczesne 11 operacji wysiłkowego nietrzymania mo­czu u kobiet z zastosowaniem polskiego kleju chirurgicznego są bardzo dobre. Pierwszą operację wykonaliśmy 15 grudnia 1975 roku. Wszystkie nasze chore wstawały na drugi dzień po operacji, bezpośrednio po usu-nięciu cewnika. Przebieg pooperacyjny był bez powikłań. Chore opusz-czały szpital po 8—14 dniach po operacji. Wszystkie chore oddawały po operacji mocz prawidłowo. U żadnej z naszych chorych nie, stwierdza-lismy nietrzymania moczu po operacji. Każdej chorej zalecaliśmy bez­względne unikanie większego wysiłku fizycznego przez rok. Wykonane cystografie w 14 dni i 4 tygodnie po operacji wskazują na prawidłowe położenie pęcherza moczowego w porównaniu ze znacznym jego obni­żeniem przed naszą operacją.

Doniesienie traktujemy jako wstępne. Zbyt krótki okres obserwacji operowanych przez nas chorych nie upoważnia nas do wyciągnięcia ugruntowanych wniosków.

Możemy jednak już obecnie powiedzieć, że zalety przedstawionej przez nas operacji są niewątpliwe, a mianowicie:

1)operacja jest niezwykle prosta i trwa krótko,

2)zabieg operacyjny odbywa się bez użycia szwów, a zatem unika się możliwości powstania zapalenia kości łonowej, (mamy na myśli operację Marshall-Marchetti),

3)możliwość uruchomienia chorej następnego dnia

4)utrzymanie cewnika tylko jedną ?

piśmiennictwo

  1. Chmielewski J.: Wyniki operacyjnego nietrzymania moczu o kobiet. Urolo­gia Polska 1952, Tom IV.
  2. Kazoń M., Rachwał-Sochacka L., Kurnatowski W.: Zastosowanie kleju chirurgicznego „Chirurcool" — Polfa w chirurgii nerek. Poli­mery w Medycynie 1975 w druku.
  3. Mazurek L.: Wysiłkowe nieotrzymanie moczu u 'kobiet z podaniem własnego sposobu leczenia operacyjnego. Urologia Pol­ska 1952, Tom IV str. 38—83.
  4. Międzynarodowa Konferencja Naukowa: Zastosowanie tworzyw sztucznych w medycynie. Katowice 2—3. 4. 1973 r. Polimery w Me­dycynie 1974
  5. Rachwał-Sochacka L.: Badania doświadczalne nad zasto­sowaniem kleju chirurgicznego estru n-butylowego kwasu 2-cyjanoakrylowego w chirurgii nerek u królików. Praca doktorska złożona w Głównej Bibliotece Lekarskiej.

adres autorów

ul. Odolańska 32
02-562 Warszawa