KOD: 6.3 - Próba leczenia skojarzonego tamsulosyną i finasterydem (trzy lata) chorych na łagodny rozrost stercza
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 2006/59/Suplement 1.

autorzy

Sławomir Dutkiewicz

Centrum ATTIS w Warszawie

streszczenie

Wprowadzenie. Badaniem MTOPS (Medical Therapy of Prostatic Symptoms) wykazano większą skuteczność terapii skojarzonej adrenolitykiem alfa-1 (doksazosyna) i finasterydem u chorych na łagodny rozrost stercza (BPH). Badania wstępne własne po trzech miesiącach monoterapii tamsulosyną, a następnie dwunastu miesiącach terapii skojarzonej z finasterydem, przedstawiono w 2003 roku.

Cel pracy. Ocena po trzech latach próby leczenia skojarzonego (tamsulosyna i finasteryd) chorych na BPH.

Materiał i metody. Leczono trzydziestu trzech chorych w wieku od 60 do 70 lat (śr. wiek 64) przez dwanaście miesięcy, a następnie trzydziestu dwóch (jeden chory zmarł po zawale serca) przez 36 miesięcy. Okresowo badano: objawy (kwestionariusz IPSS), jakość życia (QoL), tempo maksymalnego przepływu cewkowego (Qmax), czas mikcji (TF) oraz ultrasonograficznie objętość stercza (PV) i moczu zalegającego po mikcji (PU).

Wyniki. W analizie porównawczej do okresu monoterapii tamsulosyną wyniki po trzech latach wskazują na korzystniejsze efekty leczenia skojarzonego z finasterydem. Wartości średnie badanych parametrów stwierdzono wyższe o: IPSS 15%, QoL 24%; Qmax 8%; TF 25%; RU 15%; PV 28% (różnice istotne statystycznie p<0,05).

Wnioski. Po trzech latach terapii skojarzonej tamsulosyną i finasterydem stwierdzono wyniki leczenia korzystniejsze u chorych na BPH w porównaniu z wynikami monoterapii tamsulosyną.