PTU - Polskie Towarzystwo Urologiczne

KOD: 16.2 - Leczenie operacyjne w przypadku kalectwa prąciowego po operacjach spodziectwa
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 2006/59/Suplement 1.

autorzy

Wojciech Perdzyński, Marek Adamek
Zespół Chirurgii Rekonstrukcyjnej Męskich Narządów Moczowo-Płciowych Szpitala Damiana w Warszawie

streszczenie

Wprowadzenie. Niepowodzenie w leczeniu najcięższych postaci spodziectwa może prowadzić do kalectwa prąciowego. Polega ono na występowaniu nieprawidłowości anatomicznych (np. zwężenie cewki moczowej, skrzywienie prącia) oraz czynnościowych (zaburzenia w oddawaniu moczu, zaburzenia seksualne), które wymagają leczenia. U większości tych chorych pojawiają się problemy emocjonalne zwiazane z wadą a czasami depresja.
Cel pracy. Celem pracy jest przedstawienie sposobu postępowania, a także wyników leczenia u chorych z kalectwem prąciowym.
Materiał i metody. W latach 2003-2005 leczono dwunastu chorych z kalectwem prąciowym, wielokrotnie operowanych w innych ośrodkach z powodu spodziectwa. Kryterium zaliczenia do grupy badanej było występowanie u chorego co najmniej trzech z następujących powikłań: zwężenie cewki moczowej (u siedmiu pacjentów), skrzywienie brzuszne prącia lub/i pochylenie żołędzi (u dziewięciu), rozległe bliznowacenie prącia (u ośmiu), przetoki cewkowo-skórne (u siedmiu), występowanie ujścia cewki na trzonie prącia lub moszny (u dziewięciu), niedorozwój prącia (u trzech), jatrogenne prącie pokryte (u jednego). W zwężeniach cewki moczowej stosowano nacięcie grzbietowe sp. Snodgrassa i tubularyzację (u czterech), plastykę cewki ukrwionym płatem skóry z grzbietu prącia (u dwóch), przecięcie cewki z usunięciem bliznowatego odcinka i z wykonaniem proksymalnej urethrostomii na mosznie a dystalnej poniżej rowka zażołędnego i z połączeniem obu ujść przeszczepem z błony śluzowej policzka (u dwóch, I etap rekonstrukcji). W skrzywieniach brzusznych na grzbietowej stronie prącia wykonywano operacje sp. Nesbita (u sześciu), sp. Yachii (u jednego), wszycie dwóch łat kolagenowych na brzusznej stronie prącia wykonano u jednego pacjenta z niedorozwojem prącia. Przetoki cewkowo-skórne zeszywano wielowarstwowo. U jednego pacjenta pięć przetok połączono przecinając mostki skórne pomiędzy nimi, a poźniej wykonano rekonstrukcję tego odcinka cewki moczowej.
Wyniki. U wszystkich pacjentów ze zwężeniem cewki moczowej uzyskano swobodny odpływ moczu, co potwierdzono badaniem przepływu cewkowego. U wszystkich pacjentów ze skrzywieniem prącia uzyskano jego wyprostowanie. U sześciu pacjentów przetoki cewkowo-skórne zeszyto z wynikiem dobrym, u jednego z powodu nawrotu konieczna była reoperacja. U sześciu chorych doprowadzono ujście cewki moczowej na szczyt żołędzi a jeden pacjent nie był tym zainteresowany. Dwóch chorych jest po pierwszym etapie odtwarzania cewki moczowej (w tym jeden pacjent z jatrogennym prąciem pokrytym, które całkowicie wyłoniono na zewnątrz).
Wnioski. 1. Pacjenci z kalectwem prąciowym po operacjach spodziectwa wymagają leczenia w ośrodkach specjalistycznych, gdzie stosuje się nowoczesne metody chirurgii rekonstrukcyjnej męskich narządów moczowo-płciowych. 2. Należy dążyć do leczenia jednoetapowego co w przypadku kalectwa prąciowego związanego z bliznowaceniem, skrzywieniem prącia, ujściem cewki położonym w dystalnej lub środkowej części trzonu prącia, z występującymi przetokami cewkowo-skórnymi jest możliwe. 3. Najtrudniejsze do leczenia są pooperacyjne zwężenia i skrócenia cewki moczowej połączone z dużym bliznowaceniem i skrzywieniem prącia. Takie stany wymagają często leczenia dwuetapowego.