PTU - Polskie Towarzystwo Urologiczne

SPRAWOZDANIE Z UDZIAŁU W 3rd INTERNATIONAL SYMPOSION OF OPERATIVE ANDROLOGY I W BERLINER ANDROLOGISCHE TAGE, BERLIN, 13?17 MARCA 1984 R.
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 1985/38/2.

autorzy

Mirosław Kazoń
Z Kliniki Urologii Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego
w Warszawie Kierownik Kliniki: doc. dr hab. med. M. Kazoń

Organizatorem Dni Andrologicznych i Sympozjum Operacyjnej Andrologii był prof. Alpay Kelami, Kierownik Kliniki Urologicznej w Klinikum Steglitz w Berlinie Zachodnim.

Dni Andrologiczne były czteroma dniami szkolenia dla lekarzy, a mianowicie w dniach 13?16 marca 1984 r. Wykładowcami byli wybitni androlodzy, urolodzy i endokrynolodzy.

Zajęcia prowadzono przy pomocy wykładów, projekcji filmów plansz i poka­zów operacji.

Tematem głównym Dni była niepłodność męska. Omówiono następujące za­gadnienia: leczenie operacyjne zwężenia i niedrożności nasieniowodu, naprawa operacyjna wad wrodzonych prącia ? w tym skrzywień wrodzo­ nych i nabytych (stwardnienie plastyczne), leczenie zaburzeń płodności i spółkowania.

1. Zwężenie nasieniowodu. Tradycyjną resekcję zwężenia i zespolenie nasie­ niowodu lub zespolenia nasieniowodu z najądrzem wzbogacono w ostatnim dzie­ sięcioleciu przez zastosowanie techniki mikrochirurgicznej.

Wyniki operacji z zastosowaniem techniki mikrochirurgicznej, a więc z uży­ciem lupy lub mikroskopu i szwów 7?0, lub 10?0 są znacznie lepsze, niż wyniki operacji makrochirurgicznej wykonanej okiem nieuzbrojonym, z użyciem szwów 4?0 i 5?0. Prof. Kelami zespala nasieniowód używając lupy, jedną warstwą szwów bez splintu.

2.Anomalie rozwojowe prącia oraz nabyte skrzywienia prącia. Jest to u nas sprawa mało znana. Referenci przedstawili swe doświadczenia w wycięciu zbliz- nowaciałej otoczki białawej i zastąpienia ubytku lyofilizowaną oponą twardą.

3.Zaburzenia płodności i spółkowania. Omówiono tu wszystkie wady wro­ dzone i nabyte prącia, cewki, pęcherza i jąder.

Żylaki powrózka nasiennego leczy się powszechnie przy pomocy podwiąza­nia żyły nasiennej.

Ciągątkę leczy się zespoleniem naczyniowym, a mianowicie żołędziowo-jamis-tym, jamisto-gąbczastym, żyły odpiszczelowej z ciałami jamistymi i żyły prącia z ciałami jamistymi.

Dzięki mikrochirurgii opanowano technikę autotransplantacji jąder brzusznych. Przedstawiono również technikę operacji wszczepiania srebrnosilikonowych protez prącia u chorych z impotencją różnego pochodzenia oraz technikę wszczepiania pro­tez jądra.

Siedemnastego marca odbyło się 3 Międzynarodowe Sympozjum Andrologii Ope­racyjnej. W tym roku poświęcano je wyłącznie omawianiu patofizjologii i wyników leczenia ciągotki (priapismus).

W Sympozjum wzięło udział stu kilkudziesięciu urologów i andrologów z kra­jów Zachodniej Europy, z obu Ameryk, a także z Bliskiego i Środkowego Wschodu. Liczna była grupa turecka, solidarna przez więzy krwi z Gospodarzem Sympozjum,

Trzeba tu podkreślić wystąpienia zespołowe, w których omawiano doświadcze­nia własne w leczeniu ciągotki na podstawie wyników leczenia dwudziesto kilku, a nawet kilkudziesięciu chorych.

Współcześnie uważa się, że u każdego chorego z cągotka należy pobrać krew z prącia na badanie biochemiczne. Wyniki tych badań mają podstawowe znaczenie dla rozpoznania i wyboru postępowania. Znaczne zakwaszenie krwi dowodzi nie­odwracalnych zmian w ciałach jamistych.

We wczesnych stadiach ciągotki, w pierwszej dobie jej trwania, dopuszczalne jest leczenie zachowawcze przy pomocy leków uspakajających, znieczulenia lub ochładzania.

Jeden z prelegentów podał, że na 85 chorych tylko 23 leczono zachowawczo. Obserwowano liczne powikłania m. in. utratę ciał jamistych, ropień lub ropowicę prącia, przetoki jamisto-cewkowe.

Większość referentów była jednak zdania, że wyniki leczenia ciągotki są nadal niezadawalające. Dobry wynik leczenia, to jest wystąpienie wzwodu, ma miejsce u około połowy leczonych chorych, zarówno operowanych, jak i leczonych za­chowawczo.

Powszechnie stosuje się w każdej operacji ciągotki odprowadzenie moczu przez nadłonowe nakłucie pęcherza moczowego.

Jeśli chodzi o szczegóły techniczne, to zespolenie gąbczasto-jamiste wykonuje się zazwyczaj przez nakłucie przezżołędziowe prącia igłą TRU?CUT w miejsco­wym znieczuleniu.

Wielu dyskutantów podkreślało, że ze względu na rzadkość występowania cią­gotki ma małe osobiste doświadczenie w jej leczeniu. W Anglii notuje się rocznie 5 przypadków ciągotki na milion mieszkańców, a w Szkocji 22 przypadki rocznie na milion mieszkańców.

Na Zachodzie Europy popularną operacją w leczeniu ciągotki jest zespolenie żyły odpiszczelowej z ciałami jamistymi prącia i zespolenie gąbczasto-jamiste, do­konywano przy pomocy nakłucia przezżołędziowego.

Chciałbym podkreślić, że znajomość zagadnień andrologicznych jest w Polsce mało popularna. Moim zdaniem jest wiele w tym zakresie do odrobienia i wyko­nania dla dobra chorych. Chodzi tu bowiem o problemy wcale nie marginesowe, przed którymi, często niesłusznie chowamy głowę w piasek.