SPRAWOZDANIE Ż XLI KONGRESU NIEMIECKIEGO TOWARZYSTWA UROLOGICZNEGO (FREIBURG, 4?7. 10. 1989 R.)
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 1990/43/2.

Kolejny Zjazd Niemieckich Urologów obradował w kilku salach uniwersytetu freiburskiego. W ciągu niespełna 3 dni roboczych przedstawiono około 600 refera­tów, plakatów i wideofilmów. Referaty główne, dotyczące interdyscyplinarnie po­jętej onkologii urologicznej i zaburzeń czynnościowych pęcherza moczowego oraz podsumowania tematycznych grup innych wystąpień prezentowano w Auditorium Mcucimum Uniwersytetu.

1. Pod względem liczby referatów, plakatów i filmów czołowe miejsce zajęła onkologia ? temat główny całego Kongresu.

Znaczną część wystąpień poświęcono immunoterapii, chemoodporności nowo­tworów i zjawiskom rozgrywającym się na poziomie garnituru chromosomalnego komórki. W klinice raka nerki punkt ciężkości przesunął się w kierunku organo-zachowawczej chirurgii oraz uzupełnenia chirurgii chemio-, hormono- i immuno-terapią.

W leczeniu powierzchownego raka pęcherza moczowego, a zwłaszcza w lecze­niu jego nawrotów, prawo obywatelstwa zdobyła sobie terapia śródpęcherzowa mitomycyną C i szczepionką BCG. My w Polsce do szczepionki BCG prawie nie mamy dostępu, poza dwoma ośrodkami (Warszawa i Tuszynek). Mitomycyna C jest bardzo droga, ale wyniki leczenia są lepsze niż po adriblastynie.

W leczeniu naciekających guzów pęcherza metodą konkurencyjną w stosunku do cystektomii jest chemioterapia. Leczenie chemiczne może w zaawansowanych postaciach umożliwić wykonanie następczo wycięcie pęcherza. Chemioterapię syste­mową, wielolekową należy uznać za jedno z największych osiągnięć współczesnej onkologii. W Niemczech leczenie chemiczne stosuje się w oddziałach i klinikach urologicznych. Hohenfellner obserwował u ponad 400 chorych, którym wyciął pę­cherz z powodu raka, spadek śmiertelności pooperacyjnej w latach 1967?1989 z 15,0% do l.0%. Jest to głównie zasługą pooperacyjnej, nowoczesnej, systemowej chemioterapii, która likwiduje ?w zarodku" mikroprzerzuty.

W naciekowym, zaawansowanym raku pęcherza u starszych chorych stosuje się z powodzeniem leczenie farmarubicyną, cisplatyną, uzupełnione napromienia­niem z przyśpieszacza liniowego. Tak kombinowana terapia umożliwia zmniejsze­nie dawek leków i napromieniania, co znacznie obniża ryzyko powikłań związane z leczeniem.

W leczeniu raka gruczołu krokowego konkurują dotychczas ze sobą dwie me­tody radykalnego leczenia: prostatektomia i radioterapia. Wyniki leczenia są po­równywalne. Znaczną promocję obok hormonoterapii w leczeniu zaawansowanego raka gruczołu krokowego zyskuje chemioterapia. Nadal w bogatych krajach świa­ta, podstawą leczenia przerzutowego raka stercza, jest kastracja chirurgiczna lub farmakologiczna. O wynikach leczenia raka stercza wypowiadało się wielu urolo­gów północnoamerykańskich. Są oni, podobnie jak ich koledzy z Republiki Fede­ralnej Niemiec, zwolennikami radykalnej prostatektomii.

Możliwości lecznicze raka stercza stanowią przykład interdyscyplinarnej dzia­łalności urologów, radioterapeutów, chemioterapeutów, biofizyków, biochemików, a ostatnio i genetyków. Trzeba zanotować referaty, omawiające śródmiąższowe wszczepianie igieł radioaktywnego jodu, leczenie analogami LH ? RH, leczenie estrogenami, leczenie chemohormonalne, chemioterapię systemową, radioterapię. Tzw. ?uderzenia krwi" po orchidektomii można opanować przy pomocy podawania octanu cyproteronu.

Wysoko niezróżnicowany rak stercza jest wskazaniem do kombinowanej che­mio- i radioterapii, ale wyniki nie są jeszcze zadawalające.

W leczeniu raka jądra, nie tylko form nienasieniakowatych, palmę pierwszeń­stwa dzierży trwale od lat systemowa, wielolekowa chemioterapia, a limfadenekto­mia może być tylko jej uzupełnieniem. Jeśli stwierdza się wysoki poziom znaczni­ków po pełnym kursie chemioterapii jest to wskazaniem do limfadenektomii.

Zagadnienie raka in situ w jądrze po przeciwnej stronie już usuniętego jądra omawiało kilku badaczy. Poszukiwanie raka in situ poprzez biopsję cienkoigłową jądra jest uzasadnione, gdyż ca in situ występuje statystycznie w około 4,0?5,00/o chorych z nasieniakiem lub nienasieniakiem jądra. Leczenie polega na radioterapii miejscowej, która pozwala na zachowanie jądra, a nawet na utrzymanie prawidło­wego poziomu testosteronu.

Prognostyczne znaczenie w raku jądra ma badanie struktur DNA w tkankach usuniętego guza.

1.Zagadnienia leczenia zaburzeń czynnościowych pęcherza moczowego. Wobec braku w Polsce aparatury do badań urodynamicznych i braku wyszkolonej kadry nawet klasyfikacja chorych z neurogennym pęcherzem napotyka na trudności.

W Republice Federalnej Niemiec istnieje w każdym oddziale urologicznym zestaw sprzętu do badań urodynamicznych. Możliwości lecznicze dyssynergii zwieracz-wv- pieracz stanowią duży wachlarz od farmakologii poprzez zastosowanie stymulato­ rów pęcherzowych lub sztucznych zwieraczy, przecięcie wiązek oarasympatycznych S2?S5, do operacji zastępczych pęcherza z zastosowaniem pętli jelita.

2.Endourologia wkroczyła w teren zastrzeżony jak dotąd dla operacji rekon­ strukcyjnych. Metoda przezskórną lub wstępującą przez moczowód leczy się przy pomocy rozcięcia, głównie wtórne zwężenia połączenia miedniczkowo-moczowodo­ wego i zwężenia szyjek kielicha. Uzyskiwano około 75,0% wyleczeń.

3.ESWL. Nowe generacje litotryptorów steruje się także przy pomocy sono­ grafii, nie tylko rentgena. Mają one zastosowanie w kruszeniu kamieni moczowych niekontrastowych oraz kamieni żółciowych.

Kilku referentów omówiło wyniki badań klinicznych i doświadczalnych nad skutkami działania fali wstrząsowej na miąższ nerki. Okazuje się. że można wy­kazać zarówno zmiany anatomiczne (krwiaki, zwłóknienia) jak i zmiany w enzy­mach. Prawdopodobnie uszkodzenia nerki zwierząt doświadczalnych są większe niż nerki człowieka.

5.W części andrologicznej obrad zanotowałem doniesienie o wartości diagno­ stycznej i prognostycznej badania poziomu ciał antyplemnikowych w surowicy krwi. Poziomy te są wyższe u chorych po przebyciu zapalenia stercza i najądrza, prawidłowe zaś u chorych z żylakami powrózka nasiennego.

6.W dziale transplantologii zespół prof. Krzeskieao podał wyniki zespolenia miedniczki nerki dawcy z pęcherzem biorcy przy pomocy płata Boariego.

7.Urologia dziecięca. Dominowały doniesienia o wynikach i znaczeniu diagno­ styki płodu przy pomocy sonografii. Od 12 tygodnia ciąży jest możliwe stwierdze­ nie wad w zakresie narządu moczowego. Uzyskane dane mogą być podstawą do nrzerwania ciąży lub przyśnieszenia rozwiązania dla jak najszybszego wdrożenia leczenia lub ratowania dziecka.

Zespół prof. Krzeskiego przedstawił wyniki leczenia odpływu pęcherzowo-ner­kowego endoskopowym wstrzykiwaniem pasty teflonowej lub żelu kolagenowego.

Kongresy niemieckich urologów stoją na wysokim poziomie i przyciągają wielu urologów z całego świata. W grupie obcokrajowców znalazło się 8 Polaków będą­cych gośćmi Niemieckiego Towarzystwa Urologów. Byli to: Borówka, Jeromin, Kazoń, Krzeski, Kuzaka, Milewski, Wesołowski i Zieliński. Kuzaka i Milewski wygłosili referaty.