W Kongresie wzięli udział bakteriolodzy i urolodzy z wielu krajów, w tym z USA, Anglii, Szwecji, Hiszpanii, Izraela, Austrii, Finlandii oraz oczywiście gospodarze. Byliśmy jedynymi przedstawicielami z Polski.
Wiele wystąpień poświęcono skuteczności leczenia zachowawczego zapaleń gruczołu krokowego. Uważa się, że zależy ona od zdolności przechodzenia antybiotyków i innych chemioterapeutyków do tkanki gruczołu krokowego i jego wydzieliny. Następuje to drogą dyfuzji. Wpływają na to takie czynniki jak rozpuszczalność związku, zdolność do dysocjacji, wartości pH w surowicy i tkance gruczołu krokowego oraz w jego wydzielinie. Stężenia kwasów (penicyliny, cefalosporyny) w gruczole krokowym nie przekraczają ich stężeń w surowicy krwi. podczas gdy stężenia zasad (trimetoprim, erytromycyna) są Wyższe w gruczole krokowym. Trudności w leczeniu wynikają ze słabej penetracji przez antybiotyki i chemioterapeutyki nabłonka tkanki gruczołu. Prof. Pfau z Jerozolimy przedstawił zachęcające wyniki leczenia prowadzonego w sposób następujący: przez 14 dni stosuje kurację kanamycyną, następnie w razie niepowodzenia kontynuuje leczenie przez pięć miesięcy małymi dawkami trimetoprimu. Operacyjne leczenie rezerwuje tylko dla chorych powyżej 50 roku życia.
Wiele miejsca poświęcono miejscowemu leczeniu przewlekłych zapaleń gruczołu krokowego, podając leki bezpośrednio do tkanki gruczołu (cefadroxil, bactrim, rosoxacin). Metoda ta wydaje się być skuteczną i nie dającą powikłań. Podawanie leków do gruczołu krokowego przezkroczowo można kontrolować za pomocą ultrasonografii, nakłuwając okolicę echo-geniczną lub zewnętrzną część gruczołu.
Przedstawiono problem tzw. zapalenia cewki tylnej, które objawia się okresową wydzieliną i zaburzeniami oddawania moczu. Spośród drobnoustrojów patogennych w tej jednostce najczęściej stwierdzano Chlamydia trachomatis, następnie bakterie Gram-ujemne i Ureaplasma
urealyticum.
Podkreślano, że w rozpoznaniu zapalenia gruczołu krokowego nie należy ograniczać się do jednego badania moczu. Musi być ono wielokrotne, nawet wykonywane w krótkich odstępach czasu, bez masażu i z masażem gruczołu krokowego. Jest to podyktowane różną aktywnością procesu zapalnego oraz zmieniającą się drożnością przewodów we-wnątrzgruczołowych.
Istotnym wydaje się być badanie nasienia, które to badanie jest w przewlekłym zapaleniu gruczołu krokowego bardziej wartościowe aniżeli badanie moczu.
Podniesiono problem tzw. ukrytych zakażeń gruczołu krokowego. Stwierdzono, że w nasieniu obok licznych bakterii i leukocytów występuje zwiększenie liczby granulocytów. Zjawisko to jest symptomatyczne dla bezobjawowych zapaleń gruczołu krokowego.
Zapalenia gruczołu krokowego są często spowodowane przez bakterie przedostające się drogą wstępującą z cewki moczowej. Fizjologiczną florę bakteryjną w cewce wykrywano u 25,0% badanych bez objawów zapalenia cewki i u 30,0% z zapaleniem.
Częstym czynnikiem, powodującym zapalenie najądrzy, jest Chlamydia trachomatis. Blacklok stwierdził ten drobnoustrój u 68,0% chorych. W związku z tym proponuje, aby u chorych z wykrytą chlamydią stosować pełną terapię celowaną.
Rozważano wysoką zależność zapaleń gruczołu krokowego i cewki moczowej od współżycia płciowego. Badania wykonywano zarówno u mężczyzn i u kobiet (mocz, wymazy z pochwy i szyjki macicy, wydzielinę z gruczołu krokowego). W razie stwierdzenia zakażenia należy leczyć jednocześnie obydwu partnerów.
Jeżeli zapalenie gruczołu krokowego zostało spowodowane przez Ureaplasma urealyticum należy zawsze uwzględnić w postępowaniu diagnostycznym badanie nasienia, ponieważ wykrywalność tego mikroorganizmu w nasieniu jest siedmiokrotnie wyższa aniżeli w wydzielinie z gruczołu krokowego.
Podniesiono szereg zagadnień immunologicznych występujących w zapaleniach gruczołu krokowego. Dr Skortliffe z USA mówił o wykryciu specyficznego kompleksu antygen-przeciwciało. Badał on przeciwciała IgA i IgG oraz wspomniany kompleks w surowicy krwi i w wydzielinie gruczołu krokowego. Poziom przeciwciał wzrastał w zapaleniu gruczołu krokowego, obniżał się po jego Ustąpieniu. W ten sposób można monitorować skuteczność leczenia. Przeciwciała na powierzchni bakterii można wykrywać w moczu i ejakulacie za pomocą fluorescencji.
Przedstawiono również doświadczenia ze stosowaniem szczepionki Urovac. Uważa się, że przeciwciała IgA są kluczowym parametrem w odpowiedzi immunologicznej na zapalenie gruczołu krokowego. Stwierdzono, że u chorych szczepionych wspomnianą szczepionką poziom przeciwciał IgA jest wyższy w moczu i ejakulacie w porównaniu z chorymi nieszczepionymi.
Podano wyniki stosowania Extr. Radicis Urticae w stanach przekrwienia gruczołu krokowego. Jest to lek dobrze tolerowany, nie dający żadnych ubocznych skutków.
Wskazano na wartość wesikulografii w rozpoznawaniu przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego, która wykazuje zanik pęcherzyków nasiennych.
Omawiano znaczenie przezodbytniczej ultrasonografii w przewlekłych zapaleniach gruczołu krokowego. Nieregularne echa wewnętrzne, złogi w gruczole krokowym oraz powiększenie narządu pozwala ustalić rozpoznanie z dużą dokładnością.
Poruszano problem zapaleń gruczołu krokowego po przezcewkowej elektroresekcji gruczolaka stercza. Zalecano stosowanie antybiotyków przed zabiegiem po to, by uniknąć zakażeń dróg moczowych i powikłań septycznych.
Poruszono problem leczenia przewlekłych zapaleń gruczołu krokowego za pomocą przezcewkowej elektroresekcji. Dr Meares z USA leczył w ten sposób siedmiu chorych, u których leczenie zachowawcze nie dało korzystnych wyników. U każdego chorego elektroresekcja spowodowała pełne wyleczenie, nie dając ubocznych efektów.
Wiele uwagi poświęcono tzw. prostatodynii. Charakteryzuje się ona tym, że występuje u ludzi młodych, w wieku od 20 do 40 lat i objawia się dolegliwościami bólowymi w obrębie prącia, moszny, krocza i okolicy nadłonowej oraz zaburzeniami w oddawaniu moczu. Czynnik etiologiczny nie jest znany chociaż wielu skłania się do opinii, że prostato-dynia jest wywołana zaburzeniami współczulnego układu nerwowego w zakresie miednicy. Leczenie opiera się na diatermii, środkach rozkurczających, przeciwzapalnych i podawaniu diazepanu.
U chorych należy bezwzględnie wykonać badanie per rectum i rektoskopię, gdyż często powodem dolegliwości są żylaki odbytu, których usunięcie gwarantuje u wielu chorych wyleczenie.
Na Kongresie przedstawiliśmy pracę na temat leczenia zapaleń gru- , czołu krokowego wywołanych przez Chlamydia trachomatis za pomocą tetracykliny ? Polfa.