Pierwotny rak cewki moczowej należy do wielkiej rzadkości. Według Mendlera i Poola zebrano do 1966 araku w piśmiennictwie około 300 doniesień na ten temat (6).
OPIS PRZYPADKU
Chory S. M., lat 59, został przyjęty do Kliniki z powodu powiększającej się od pół roku zmiany guzowatej prącia. Poza tym nie chorował. Negował zakażenie weneryczne.
Badaniem fizykalnym stwierdzono rozpadający się guz, obejmujący prącie, napletek, skórę prącia oraz ujście zewnętrzne cewki moczowej. Z guza wydobywała się cuchnąca krwisto-ropna wydzielina. Węzły chłonne pachwinowe powiększone, twarde, niebolesne. Stercz miękki, elastyczny, niepowiększony.
W badaniach pracownianych z odchyleń od stanu prawidłowego stwierdzono: OB 83/102, leukocytoza 15000 oraz dodatni odczyn Was-sermana.
Badanie histopatologiczne wycinka wykazało: nowotwór zbudowany z komórek kształtu cylindrycznego, przypominających nabłonek dróg moczowych, tworzących brodawkowate wyrosła i wykazujących cechy atypii (ryc. 1). W innych miejscach występowały gniazda komórek róż-nokształtnych o jasnej cytoplaźmie, dającej dodatni wynik barwienia na śluz (ryc. 2). Ponadto spotykano ogniska komórek przypominających warstwę kolczystą nabłonka wielowarstwowego płaskiego (ryc. 3), a także struktury pseudogruczołowe (ryc. 4). W częściach prącia niezmienionych nowotworowo stwierdzono obfite nacieki komórek jednojądrowych, głównie limfocytów i plasmocytów, występujące w sąsiedztwie małych -naczyń. W samych naczyniach obserwowano zmiany typu vasculitis obliterans (ryc. 5, 6).
Na podstawie powyższego obrazu rozpoznano raka przejściowo-ko-mórkowego cewki moczowej z ogniskową metaplazją płaskonabłonkową i gruczołową oraz z komponentą raka śluzowokomórkowego.
Chorego zakwalifikowano do leczenia operacyjnego i wykonano częściowe odjęcie prącia. Po wypisaniu z Kliniki chorego przekazano do dalszego leczenia w Ośrodku Onkologicznym.
OMÓWIENIE
Nowotwory cewki moczowej są częstsze u kobiet niż u mężczyzn. Stosunek ten przedstawia się jak 5:3 (1, 2, 5, 8). Są to przeważnie raki płaskonabłonkowe lub wywodzące się z komórek nabłonka przejściowego. Natomiast gruczolakoraki oraz czerniak złośliwy występują bardzo rzadko (5, 6, 7). Nowotwory łagodne z wyjątkiem naczyniaków są niemal nie spotykane. Rak cewki moczowej rozwija się często na podłożu przewlekłych zmian zapalnych cewki, które odgrywają istotną rolę w patogenezie tego nowotworu. Ponad połowa raków cewki moczowej męskiej dotyczy odcinka opuszkowo-błoniastego, pozostałe w równej części dotyczą odcinka sterczowego i prącia. Raki odcinka sterczowego wiążą się często z zapaleniem stercza (2, 3, 4, 9).
U naszego chorego rak rozwinął się prawdopodobnie na podłożu przewlekłego procesu swoistego, jakim była kiła, o czym mogą świadczyć nacieki zapalne w sąsiedztwie małych naczyń krwionośnych i zmia-ny w samych naczyniach typu endovasculitis obliterans oraz dodatni wynik odczynów serologicznych.