Oskalpowania prącia należą do ciężkich urazów. Wskutek urazu prącia dojść
może do częściowego lub całkowitego zdarcia skóry trzonu prącia (oskalpowanie prącia). Może współistnieć zerwanie skóry moszny. Zdarcie skóry prącia prowadzi do całkowitego lub częściowego odsłonięcia ciał jamistych i cewki. (1, 2, 6).
Urazy te są najczęściej następstwem wypadków przy pracy, polegających na
gwałtownym zdarciu odzieży przez obracające się tryby maszyny lub pas transmisyj- ny. (1, 2, 4).
Sposób zaopatrzenia urazu zależy od jego rozległości oraz od stanu zdartej skóry.
Zalecane jest wykorzystanie najmniej uszkodzonej, własnej skóry. Usuwa się jedynie
martwicze tkanki. (2).
Następnym sposobem jest wszycie prącia w skórę moszny (4), pokrycie ubytku
przeszczepami siatkowymi pośredniej grubości. (1, 2, 3, 5, 6, 7, 8).
Wszycie prącia w skórę moszny wymaga rozłożenia leczenia na kilka etapów,
wyniki kosmetyczne nie są często zadowalające. Próba pokrycia prącia własną, uszkodzoną skórą, nawet płatami pośredniej grubości, często kończy się jej martwicą, gdyż żywotność skóry jest trudna do oceny. Często powstają blizny i zniekształcenia.
Wydaje się, że najlepszym materiałem są siatkowate, pośredniej grubości przeszczepy
własnej skóry chorego.
Przeszczepy stosowaliśmy u 4 chorych z oskalpowaniem prącia. Wiek chorych
wynosił od 9 lat do 25 lat. Przyczyną wypadków było zdarcie odzieży, a następnie uszkodzenie skóry prącia (lub i moszny przez wirujące części maszyn rolniczych (roztrząsarki do nawozu)). Chorych operowano w trybie nagłym, po wyprowadzeniu ze wstrząsu. Wykonywano toaletę rany. Do pęcherza moczowego wprowadzano cewnik Foleya. Stosowano niewielki wyciąg szwami chirurgicznymi, przedłużonymi gumkami aptekarskimi za prącie, powodując jego wyprostowanie i niewielkie napię- cie. Do czasu wygojenia się przeszczepów nie stosowano opatrunków.
Na uwagę zasługuje chory S.W. (nr hist. choroby 1189/85). Chory dostarczony
4 godziny po urazie. Stwierdzono oskalpowanie prącia, pozostały fragmenty skóry w okolicy napletka oraz oderwanie moszny, pozostały fragmenty skóry na obwodzie od 1,5-2,5 cm. Jądra i powrózki nasienne zachowane. Pojedyncze rany szarpane ramion i kończyn dolnych. Chory we wstrząsie urazowym. Po wyprowadzeniu chorego ze wstrząsu przystąpiono do leczenia operacyjnego. Po wykonaniu toalety zanieczyszczonych ran pobrano nożem Hambyego płaty skóry pośredniej grubości z ud chorego. Płaty perforowano i przyszyto szwami do trzonu prącia, po wycięciu nadmiaru napletka. Do pęcherza moczowego założono cewnik Foleya. Założono szwy na blaszkę wewnętrzną napletka, które przedłużono gumkami aptekarskimi i zawie- szono na pałąku wykonanym z szyny Browna. Uzyskano wyprostowanie prącia i jego mierne napięcie. Rozlegle odpreparowano pozostałe fragmenty skóry moszny i po powierzchni przyśrodkowej skóry ud. Jądra wszyto pod skórą przy środkowej powierzchni ud, prawe bardziej ku przodowi, lewe ku tyłowi. Skórę zeszyto w linii środkowej ciała odtwarzając mosznę. Ze względu na zanieczyszczenie prącie pozo- stawiono bez opatrunku. Chorego umieszczono w łóżku w warunkach jałowych.
Przeszczepy zwilżano 0,9% roztworem soli, a następnie roztworem gentamycyny.
Przeszczepy wgoiły się w całości. Rany zagojone przez rychłozrost. Wyciąg za prącie
usunięto w 7 dobie, cewnik w 8 dobie. Chory wypisany w 12 dobie. Dwóch cho- rych początkowo leczono bez przeszczepów. Dziecko lat 9 — w pierwszym etapie wszyto prącie w skórę moszny. W 4 dobie uwolniono prącie i pokryto przeszcze- parni siatkowymi pośredniej grubości. Leczone bez opatrunków, z zastosowaniem wyciągu za prącie. Uzyskano całkowite wgojenie się przeszczepów i dobry wynik kosmetyczny.
Chory J.S. z urazem wielonarządowym. Ubytek skóry podbrzusza, ud pełnej
grubości o pow. 16%, złamaniem talerza biodrowego i kości kulszowej prawej.
Rozerwanie krezki jelita cienkiego i masywne krwawienie do jamy otrzewnej.
Stłuczeniem naczyń udowych i oderwaniem ich bocznic w okolicy kanałów pach-
winowych obustronnie. Oderwanie lewego jądra, częściowe uszkodzenie powrózka nasiennego i oderwaniem nasieniowodu jądra pr. oraz oskalpowaniem prącia, oderwanie całej moszny wraz ze skórą krocza i zwieracza odbytu. W pierwszym etapie ze względu na rozległość urazu, niepewne ukrwienie kończyn dolnych z konieczności użyto własną najbardziej żywotną skórę chorego w postaci płatów pośredniej grubości. Skóra poza fragmentem na powierzchni grzbietowej prącia uległa martwicy.
W 3 dobie usunięto martwicze tkanki. Zastosowanie przeszczepów pośredniej
grubości pozwoliło wygoić ubytki skóry i prącia. Pozostałe jądro pokryto prze- szczepami pośredniej grubości. Uzyskano dobry wynik czynnościowy i kosmetyczny.
Chory S.W. zgłosił się do kontroli w maju 1993 r. Stwierdzono — prącie po
obrzezaniu. Skóra odbarwiona, prawidłowo ruchoma, prącie proste. Moszna mniej- sza. Jądra o dobrej ruchomości i prawidłowej wielkości znajdują się w mosznie. W rok po wypadku chory ożenił się. Jest ojcem trójki dzieci. Wynik leczenia ocenia jako bardzo dobry. Wyniki leczenia u pozostałych chorych dobre.
WNIOSKI
1. Przeszczepy własne chorego pośredniej grubości są dobrym materiałem do
pokrycia oskalpowanego prącia i innych ubytków skóry.
2. Skracają leczenie, pozwalają wykonać I etapową operację, nawet w przypadku
ran zanieczyszczonych.
3. Wolny przeszczep skóry lepiej goi się bez opatrunków, zapewnia stałą kontrolę
rany.