Rozległe wady układu moczowego wymagają od chirurga ? urologa niekonwencjonalnych i radykalnych rozwiązań operacyjnych, których celem jest ratowanie części jedynej nerki pozwalającej na prawidłową czynność wydzielniczą (1, 2).
Przedstawiamy troje dzieci obserwowanych i operowanych w naszej Klinice z powodu licznych zaburzeń rozwojowych układu moczowego (3).
OPIS PRZYPADKÓW
Chłopiec A. D., lat 10 (Nr hist. chor. 15672/81) przyjęty z rozpoznaniem: marskość nerki prawej z pojedynczymi kamieniami w miedniczce i kielichach, zdwojenie układu kielichowo-miedniczkowego po stronie lewej z wodonerczem oraz kamicą odlewową układu dolnego, zakażeniem układu moczowego i obustronnymi odpływami pęcherzowo-moczowodowymi. U chłopca usunięto dolny biegun nerki lewej z kamieniem odlewowym oraz moczowodem. Kontrolna urografia wykazała dobrą czynność wydzielniczą układu górnego nerki lewej. Wobec tego prawą marską nerkę usunięto. Podczas kolejnej operacji usunięto kikut moczowodu prawego oraz przeszczepiono moczowód układu górnego nerki lewej (ryc. 1)
Rozwój chłopca i wszystkie badania biochemiczne krwi 5 lat po operacji są prawidłowe.
Dziewczynka I. K, 5 lat (Nr hist. chor. 17625/81) przyjęta z rozpoznaniem obustronnego zdwojenia górnych dróg moczowych, przewlekłego zakażenia układu moczowego, wysokich odpływów pęcherzowo-moczowodowych do marskich górnych układów obu nerek. W innym szpitalu dziewczynkę operowano usuwając górne bieguny obu nerek wraz z moczowodami oraz przeszczepiając pozostałe moczowody po uprzednim wycięciu torbieli ujść. W naszej Klinice wobec braku wydzielania nerki prawej oraz nadal obustronnych odpływów, usunięto nerkę prawą oraz przeszczepiono moczowód po stronie lewej. Kontrolne badania w 5 lat po operacji wykazały prawidłowy rozwój dziecka, badania biochemiczne i czynność wydzielniczą pozostałego układu nerki lewej {rys. 2).
Chłopiec K. D., 12 lat (Nr hist. chor. 611/86) przyjęty z obustronnymi przetokami nerkowo-skórnymi wytworzonymi rok wcześniej w innym ośrodku z powodu obustronnego wodonercza; dreny kroplówkowe wprowadzono przez skórę, miąższ nerki, miedniczkę i na powrót do skóry. W ośrodku tym uszkodzono, co doprowadziło do martwicy, oba moczowody nerki lewej. Wobec tego pozostały kikut moczowodu układu górnego wszyto do miedniczki układu dolnego i odbar-czono drenem kroplówkowym. Wykonane w naszej Klinice badania wykazały śladowe wydzielanie nerki prawej, dobre wydzielanie ale opóźnione układu górnego' nerki lewej, torbiel układu dolnego oraz odpływ pęcherzowo-moczowodowy prawostronny. W tej sytuacji nerkę prawą marską usunięto, ale jej dobry moczowód przemieszczono na stronę lewą i zespolono ze zmniejszoną torbielą układu dolnego nerki lewej, usuwając z niej 6 kamieni (ryc. 3).
W 2 lata po operacji spływ moczu jest bardzo dobry, a wartości biochemiczne krwi prawidłowe (ryc. 4).
U przedstawionych dzieci, usuwając zakażone marskie nerki lub ich części, ratowaliśmy zdrowe i wystarczająco czynne części pozostałej nerki. Uważamy, że wszelkie odbarczenia przy pomocy sztucznych drenów utrzymywane powyżej kilku tygodni, doprowadzają do przewlekłego zakażenia, tworzenia kamieni i szybkiego nieodwacalnego uszkodzenia nerki. Należy więc w miarę szybko odtworzyć prawidłowy spływ moczu i usunąć źródła zakażenia w postaci odpływów, marskich części nerek i kamieni.