PTU - Polskie Towarzystwo Urologiczne

SPRAWOZDANIE Z POBYTU SZKOLENIOWEGO W SZPITALU MIEJSKIM W LEVERKUSEN (RFN)
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 1989/42/1.

autorzy

Grzegorz Szkodny
Z I Katedry i Kliniki Urologii Śl. AM w Katowicach Kierownik Katedry i Kliniki: prof. zw. dr hab. med. A. Szkodny

Od 1. VI. 1987 do 15. V. 1988 r. przebywałem jako stypendysta w Szpitalu Miejskim w Leverkusen. Szpital ten posiada oddział urologii, interny, chirurgii ogólnej i wypadkowej, pediatrii, kardiologii, geriatrii, neurologii i radiologii.

Oddziałem urologii, w którym pracowałem kieruje prof. dr hab. n. med. G. Kier-feld. Ma on 50 łóżek. Poza kierownikiem pracuje tam 6 lekarzy w tym 4 tylko na pełnym etacie. Praca zaczyna się o godz. 7.30 i trwa do 17.00, bez żadnej przer-wy. Program operacyjny jest przygotowywany już poprzedniego dnia. Na oddziale tym jest wydzielone oddzielne piętro, gdzie każdy kierownik oddziału na pry­watne łóżka {profesor ma ich 10). Liczba tych łóżek zależy od liczby pacjentów Profesora. Chorymi tymi zajmuje się wyłącznie Profesor i on ich operuje. Chory, który ma ubezpieczenie prywatne ma prawo leczyć się u Profesora, może do niego zgłosić się w każdym dniu w jego gabinecie w godzinach popołudniowych. Główne zainteresowania Profesora ukierunkowane są na leczenie nowotworów układu na­rządów moczowych. Jest to podyktowane bezpośrednim sąsiedztwem Szpitala z kon­cernem chemiczno-farmaceutycznym BAYER, 95,0°/o chorych hospitalizowanym w tym Szpitalu jest pracownikami bądź rodzinami pracowników koncernu. Chorych na kamicę nerkową jest bardzo mało, a to dlatego, że powstało w RFN kilkanaście ośrodków, które usuwają kamienie z dróg moczowych za pomocą fal uderzeniowych generowanych pozaustrojowo (ESWL.). Na tym oddziale kamienie z nerek można usuwać jedynie drogą przezskórną. Nakłonienie chorych na ten zabieg stanowi coraz większe trudności i zaledwie kilku chorych rocznie poddaje się temu za­biegowi.

Nowotwory nerek usuwa się z reguły radykalnie drogą przezotrzewnową. U każ­dego z tych chorych wykonuje się przed operacją, poza podstawowymi badaniami radiograficznymi i laboratoryjnymi, tomografię komputerową i arteriografię. Guzy pęcherza moczowego leczy się w zależności od stopnia ich zaawansowania.

Guzy nie naciekające głęboko mięśniówki pęcherza usuwa się elktroresekcją przez cewkową. Dotyczy to szczególnie chorych z guzami pojedynczymi. Podobnie leczy się guzy bardziej zaawansowane lub radykalnej, usuwając pęcherz moczowy razem z węzłami chłonnymi. Jeżeli guz usunięto elektroresekcją, to w tydzień póź­niej miejsce po nim koaguluje się dodatkowo laserem. Wyników leczenia przy po-łączeniu tych dwóch metod, ze względu na krótki okres stosowania, nie można jeszcze ocenić. Nadpęcherzowe odprowadzenie moczu wykonuje się metodą Ileal conduit m. Wallace lub Bricker, a ostatnio u 2 chorych odprowadzono mocz spo­sobem Kock-Pouch. Przy daleko zaawansowanych nowotworach podejmują próbę chemioterapii. W skrajnych stanach nieoperacyjnych ogranicza się jedynie do od­prowadzenia moczu, wytwarzając najczęściej operacyjnie przetokę nerkową.

Nietrzymanie moczu u kobiet leczy się za pomocą sztucznej taśmy, przeprowa­dzonej pozałonowo pod cewką moczową. Nacina się poprzecznie przednią ścianę pochwy, przeprowadza pod cewkę moczową taśmę, która przez dwa kanały, wy­tworzone poza spojeniem łonowym, wprowadza się nad spojenie łonowe. Przecina się skórę w dwóch miejscach i taśmę przeszywa do pochewki przedniej mięśni prostych brzucha.

Metodę adenomektomii uzależnia się od wyników badania USG, w czasie której określa się objętość gruczolaka. Gruczolaki do masy 50 g usuwa się elektroresekcją przezcewkową. Większe gruczolaki usuwa się drogą przezpęcherzową.

Leczenie radykalne raka stercza widziałem tylko raz ? prostatektomię rady­kalną pozałonową połączoną z usunięciem węzłów chłonnych.

W Szpitalu tym zajmują się na szeroką skalę leczeniem operacyjnym impotencji. Zazwyczaj operują sposobem Hauriego, polegającym na zespoleniu w pierwszym etapie żyły i tętnicy grzbietowej prącia, a w drugim na wypreparowaniu tętnicy nabrzusznej dolnej i zespoleniu jej z uprzednio wykonanym zespoleniem tętniczo--żylnym.

Stulejkę leczy się bardzo często operacyjnie, których licz/ba wynosi około 10 tygodniowo.