english version wersja do druku
	kwartalnik ISSN 0500-7208 Czasopismo punktowane przez KBN, Index Copernicus oraz w bazie GBL

Urologicznej w Rostocku i jego zespół. Obrady odbywały się w Domu Zdrojo­wym w Warnemunde, do którego dojeżdżało się autobusem lub koleją z Ro­stocku. W Warnemunde mieszkała część uczestników Zjazdu.

Tematem obrad było:

I. Ostre schorzenia nerek (Akute Niere) II. Nerka septyczna (Septische Niere)

III. Ostre powikłania po przeszczepieniu nerek IV. Tematy wolne

I. „Ostre schorzenia nerek"

Referat wprowadzający wygłosił prof. T. Erdman (Rostock). Pojęciem „akute Niere" określa wszelkie ostre schorzenia nerek. Jest to określenie nagie wystę­pujących objawów klinicznych bez określenia zmian anatomopatologicznych. Przy­czyna takich ostrych schorzeń znajdować się może w drogach moczowych, jak również zmiany mogą powstawać na drodze krwiobiegu lub układu chłonnego, przenoszone z ognisk, znajdujących się z dala od nerek. Oto przyczyny urolo­giczne, powodujące powstanie ostrych schorzeń nerki: wszelkiego rodzaju prze­szkody w odpływie moczu zwężenia, niedrożność moczowodu, wywołana kamie­niem, uciskiem przez naczynie nieprawidłowe przebiegające, nowotwory, uszkodze­nia operacyjne moczowodów itp. Najczęstszymi objawami są: bóle, gorączka, dreszcze, zmiany w moczu i we krwi.

Często również występuje ostra niedomoga nerek, wymagająca natychmiastowej interwencji.

Rozpoznanie ustala się przede wszystkim na mocy badań rtg. Leczenie urolo­giczne jest najczęściej operacyjne i polega na usunięciu przyczyn celem zapew­nienia swobodnego odpływu moczu; leczenie nefrologiczne — najczęściej kończy się hemodializą.

H. Klinkmann (Rostock)

Omówił ostrą niewydolność nerek i zwrócił uwagę, że przed wprowadzeniem dializy śmiertelność w tym schorzeniu wynosiła 90%, a po wprowadzeniu dializy spadła do 50°/o. Od 1968 r. znów zwiększyła się do 60%. W 70% przyczyną ostrej niewydolności nerek jest shook, na drugim miejscu należy wymienić zatrucia. Referent rozróżnia w ostrej niedomodze nerek następujące okresy: uszkodzenie miąższu nerkowego, oligo-anuria, polyuria i rekonwalescencja. Objawy: oliguria mniej niż 30 ml moczu na 1 godzinę, uraemia, hyperkaliemia. Różnicować należy z mocznicą pozanerkową. Leczenie. Podawać więcej niż 2400 kalorii na dobę, biotyki i środki nasercowe.

Bardzo ciekawy referat wygłosił Moldenhauer (Rostock) o rentenodiagnostyce w ostrych schorzeniach nerek. Autor zwrócił uwagę na trzy główne czynniki, ułatwiające rozpoznanie: badanie chemiczne krwi, moczu i badanie radiologiczne. Z urologicznego punktu widzenia — najważniejsze jest stwierdzenie przeszkody w drogach odprowadzających mocz, poza tym należy wymienić: niedokrwienie nerki spowodowane niedrożnością naczyń, znacznego stopnia krwawienia, scho­rzenia nefrologiczne, ropne i urazy. Autor podkreślił znaczenie rozpoznawcze na­stępujących badań rtg: zdjęcie klatki piersiowej — zaleganie płynu w tkance płucnej, świadczące o niedomodze sercowej, pericarditis itp., zdjęcie rtg jamy brzusznej: cienie kamieni w nerkach, zwapnienia, zaleganie treści i gazów w je­litach w przypadkach niedrożności itd. Urografia — konieczność wykonywania późnych zdjęć. Arteriografia i phlebografia. Pielografia występująca, urotomo-grrfia itd. Podczas urografii w przypadkach ostrych kolek nerkowych autor prze­strzega przed stosowaniem ucisku.

G. Benad (Rostock) omówił problemy anestezjologiczne podczas operacji cho­rych z ostrą niewydolnością nerek. Zwrócił uwagę przede wszystkim na zwalcza­nie kwasicy i hyperkaliemii.

W pierwszym dniu obrad wygłoszono około 20 referntów 5—10 minutowych. Po czym odbyła się dyskusja ogólni oraz wypowiedzi kilku referentów przy „okrągłym stole", streszczające w punktach całość zagadnienia. Ciekawe było ustosunkowanie się obradujących do zagadnienia tzw. bezmoczu odruchowego dru­giej nerki przy schorzeniu jednej nerki. Czy istnieje „refiektorische Anurie"? Nie istnieje! Jest to uszkodzenie toksyczne drugiej nerki lub zmiany wywołane shockiem „Shock-Niere", (Nephrotoxische Niere).

II. Septische Niere

W czwartek 18.V.78 r. obradowano nad zagadnieniem „nerki septycznej". Re­ferat wprowadzający wygłosił F. Dieterich (Lipsk). „Nerka septyczna" jest to nerka wtórnie zakazana na skutek trudności w odpływie moczu. Na skutek za­stoju moczu i zmian czynnościowych nerka jest bardzo wrażliwa na zakażenie i choroba w takich przypadkach może mieć drastyczny przebieg. Objawy: go­rączka, dreszcze, tachykardia, osłabienie, omdlenia, wymioty, biegunka, żółtaczka, krwawienie z dróg moczowych i przewodu pokarmowego, oliguria, podwyższona leukocytoza, shock septyczny. Zakażona nerka staje się wtedy źródłem infekcji dla całego ustroju (urosepsis) i tylko natychmiastowa interwencja chirurgiczna może ocalić chorego. W drobnych ropniach korowych nerki poza odprowadzeniem moczu (nephrostomia) zalecana jest dekapsulacja nerki i odpowiednie antybiotyki, a czasami nawet nephrectomia! Autor zwraca uwagę na dobrze działające połą­czenie Ampiciliny z Gentamyciną. Oprócz leczenia operacyjnego należy stoso­wać energiczne leczenie zachowawcze: podawanie płynów (dextran), tlenu, ste­rydów i antybiotyków, zwalczanie kwasicy itd.

W całym szeregu referatów omówiono: drobne ropnie nerki, karbunkuł nerki roponercze, ropień okołonerkowy itp.

Potem odbyła się dyskusja ogólna i wypowiedzi wybranych referentów przy „okrągłym stole".

III. Przeszczepianie nerek

Obecnie w N.R.D. istnieją 3 ośrodki przeszczepiania nerek — Berlin (prof. M. Me-beL), Ha.de (prof. H. Rockstroh) i Rostock (prof. T. Erdmann). Przeszczepianie nerek rozpoczęto w 1967 r. Od tego czasu do 1.V.1978 r. przeszczepiono 409 nerek: Berlin — 330, Halle — 42, Rostock — 37. W 1978 roku do 1 maja przeszczepiono 78 nerek, widać więc, że liczba przeszczepień wzrasta.

Obecnie istnieją liczne kliniki urologiczne, związane z nauczaniem urologii studentów i lekarzy (Berlin, Drezno, Erfurt, Jena, Lipsk, Magdeburg itd.) oraz jeszcze liczniejsze oddziały urologiczne we wszystkich większych szpitalach w N.R.D. Na 17 milionów mieszkańców jest obecnie w N.R.D. ponad 460 urologów, u nas na 35 milionów — 350 urologów.

Przewodniczącym Towarzystwa Urologicznego jest prof. T. Erdmann, dawny współpracownik prof. M. Mebla. Jak widać z programu szkoleniowego Towarzy­stwo jest bardzo prężne i wiele czasu poświęca na zebrania naukowe.

Obrany w Warnemiinde były dobrze zorganizowane, referenci trzymali się wy­znaczonego na przemówienie czasu. Dyskusja była ożywiona i oprócz referentów brali w niej udział liczni uczestnicy obrad, co świadczy o dużym zainteresowaniu ze­branych.

W Kongresie wzięli udział następujący urolodzy polscy: Władysław Dąbrzęcki — Wrocław, Jerzy Gajewski — Bydgoszcz, Przybyła — Katowice, Jon Szymanowski — Warszawa, Stefan Wesołowski — Warszawa. Z Z.S.R.R. przybyło 4 Kolegów, poza tym licznie przybyli Koledzy z Czechosłowacji i Węgier.

Klinika Urolog. AM
ul. Oczki 6
02-007 Warszawa