Rzadki przypadek raka jasnokomórkowego miedniczki nerkowej
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 1979/32/1.

autorzy

Władysław Lejawka: Oddział Urologiczny Szpitala Miejskiego w Ostrowcu Świętokrzyskim
Ordynator Oddziału: dr med. W. Lejawka

streszczenie

Autor przedstawia rzadki przypadek pierwotnego raka jasnokomórkowego miedniczki nerkowej u 55 letniej kobiety.

W patogenezie nowotworów miedniczki nerkowej obok amin aromatycznych wydalanych z moczem, niepoślednią rolę odgrywa stałe drażnienie błony śluzowej miedniczki nerkowej odlewowym kamieniem, przewlekły proces zapalny oraz zastój moczu (2, 3, 5, 6). Nowotwory miedniczki należą do schorzeń rzadkich (2, 3, 5, 6). Andersen wśród nabłonkowych nowotworów miedniczki nerkowej wyróżnia: Carcinoma uroepitheliale, Carcinoma planocellulare i Adenocarcinoma (1). Najczęściej obserwuje się brodawczaka i raka brodawczakowatego miedniczki, gdyż stanowią 75% wszystkich nowotworów miedniczki nerkowej (2). Bardzo rzadkie są raki z nabłonka płaskiego rogowaciejącego (5, 6). Zie-liński obserwował 4 przypadki raka płaskonabłonkowego rogowaciejącego na 343 raki jasnokomórkowe nerki (6). Gruczolaki miedniczki nerkowej są wyjątkowo rzadkie. W dostępnym nam piśmiennictwie spotkaliśmy przypadek przerzutu raka jasnokomórkowego nerki do miedniczki strony przeciwnej (4). Nie spotkaliśmy natomiast opisu pierwotnego gruczo-lakoraka miedniczki nerkowej. Skłoniło nas to do opublikowania własnego przypadku raka jasnokomórkowego miedniczki nerkowej.

Chora Z.C. lat 55 (nr hist. chor. 8971/264/73) została przyjęta do Oddz. Urol. 18.7.1973 r. Skarży się na bóle w dole brzucha oraz krwiomocz utrzymujący się od kilku dni. Badanie przedmiotowe chorej nie wykazało odchyleń od stanu prawidłowego. Urografia wykazała: cień nerki prawej prawidłowy. Cień nerki lewej niewidoczny. Obie nerki środek cieniujący dobrze wydzielają i zagęszczają. Kielichy miedniczka i moczowód prawy prawidłowe. W nerce lewej uwidoczniły się jedynie kielichy, które wydają się być prawidłowe. Nie uwidoczniła się miedniczka nerkowa. Moczowód lewy prawidłowy. Cystografia nie wykazała zmian radiologicznych w pęcherzu moczowym. Wziernikowanie pęcherza nie wykazało zmian patologicznych z wyjątkiem krwawienia z lewego ujścia moczowodowego. Cewnikowanie moczowodu lewego bez trudności. Ureteropielografia lewostronna wykazała ubytki cienia wypełnienia miedniczki w sąsiedztwie połączenia miedniczko-wo-'moczowodowego i okolicy szyjki górnego kielicha. Badanie radiologiczne klatki piersiowej nie wykazało zmian w jej narządach.

Podejrzewając nowotwór miedniczki chorą w dniu 8.8.1973 r. operowano. Cięciem lędźwiowym skośnym lewym odsłonięto nerkę lewą. Podejrzenie nowotworu okazało się słuszne.

Wycięto nerkę lewą wraz z 2/3 górnymi moczowodu. Ranę zdrenowano i zeszyto warstwowo. Zmieniono ułożenie chorej z ułożenia na boku na ułożenie na plecach. Z cięcia przyprostnego lewego wycięto pozaotrzewnowo miedniczy odcinek moczowodu lewego wraz z rozetką ściany pęcherza dokoła ujścia moczowodu. Preparat operacyjny: po rozcięciu nerki i miedniczki stwierdzono w części przyśrodkowej miedniczki w okolicy połączenia miedniczkowo-moczowodowego obecność guza nowotworowego kształtu owalnego wymiarów 3X2X1 cm barwy szaro-żółtej z ogniskami wylewów krwawych.

Badanie histopatologiczne guza wykazało obecność Carcinoma clarocellulare nephrogenes (Prac. Histop. w Radomiu, Kierownik dr med. W. Hański). Chora zabieg operacyjny zniosła dobrze. Przebieg pooperacyjny bez powikłań. W 19 dniu po operacji wypisana do domu z ranami zagojonymi. Po 2,5 latach czuje się dobrze, nie stwierdza się wznowy miejscowej ani odległych przerzutów.

Omówienie

U obserwowanej przez nas chorej z rakiem jasnokomórkowym gruczołowym miedniczki jednoczasowo wycięliśmy nerkę, moczowód oraz mankiet pęcherza moczowego. Być może nie był konieczny tak rozległy zabieg. Może wystarczyłoby wycięcie tylko nerki i lędźwiowej części moczowodu przez analogię do leczenia raków jasnokomórkowych nerki, które nawet przy przejściu na miedniczka, przerzuty do moczowodu dają wyjątkowo.

piśmiennictwo

W. Andersen: Pathology. Mosby 1953.
A. Marczyńska: Nowotwory bro-dawezakowate miedniczki nerkowej. Urol. Pol. 1956, 19, 81.
K. Sagami, K. Tanaka, M. Mizoguchi, T. Ishibe R: Tetrocaval Ureter with Carcinoma of the Renal Pelvis: Report of a Case. Int. Urol. Nephrol. 1975, 7, 49.
K. Stąpor: Przerzut raka nerki do miedniczki nerkowej strony przeciwnej. Pol. Przeg. Chir. 1966, 38, 10a, 85.
A. Wojewski, R. Roessler: Rak płaskonabłonkowy miedniczki nerkowej. Urol. Pol. 1956, 10, 108.
J. Zieliński, M. Luciak, J. Czopik: Rak płaskonabłonkowy miedniczki nerkowej jako następstwo kamienia odlewowego. Pol. Przeg. Chir. 1971, 43, 2a, 355.

adres autorów