Dosterczowe iniekcje 99mTc-Nanocoll pod kontrolą ultrasonografii przezodbytniczej – wstępne doświadczenia
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 2008/61/Supl. 1.

autorzy

Waldemar Białek, Robert Klijer, Marek Urban, Krzysztof Bar, Beata Chrapko

Klinika Urologii i Onkologii Urologicznej AM w Lublinie
Zakład Medycyny Nuklearnej AM w Lublinie

streszczenie

Wprowadzenie.

Poszukiwanie węzła strażnika za pomocą limfoscyntygrafii wykonywanej przed radykalną prostatektomią i śródoperacyjna ocena węzłów chłonnych za pomocą gamma kamery są coraz częściej stosowane do wykrywania przerzutów raka stercza do węzłów chłonnych.

Cel pracy.

Analiza sposobu podawania substancji radioaktywnej do stercza pod kontrolą ultrasonografii przezodbytniczej.

Materiały i metody.

Wykonano 30 dosterczowych wstrzyknięć 99mTc-Nanocoll u piętnastu pacjentów. Dokonywano ich na jeden dzień przed planowaną limfadenektomią i prostatektomią radykalną. Do wstrzyknięć używano igieł biopsyjnych „Chiba” (22G x 15cm). Procedurę rozpoczynano od wprowadzenia igły wzdłuż strefy obwodowej od okolicy szczytu w kierunku podstawy, jak najbardziej równolegle do osi długiej stercza, najchętniej w okolicy ogniska raka (jeżeli było ono widoczne w ultrasonografii). Po wycofaniu wewnętrznego rdzenia igłę aspirowano, aby być pewnym położenia końca igły poza światłem naczynia krwionośnego. Podczas wstrzykiwania preparatu igłę stopniowo wycofywano powodując równomierne rozmieszczanie radioizotopu w tkankach stercza. Precyzyjne pozycjonowanie głowicy ultrasonografu pozwalało zarówno na śledzenie ruchu końca igły, jak również pozwalało uwidocznić wypływający koloid. Ze względu na spoistość ognisk raka podawanie substancji bezpośrednio do nich zazwyczaj nie było możliwe. Procedurę rejestrowano w formie sekwencji wideo. W podobny sposób nastrzykiwano oba płaty stercza. Po wycofaniu igły ze stercza wykonywano zdjęcia obrazujące zasięg i rozmieszczenie koloidu w obu płatach.

Wyniki.

U dwóch spośród 15 pacjentów nie udało się uwidocznić regionalnych węzłów chłonnych podczas limfoscyntygrafii. Prawdopodobnie wynikało to z „utraty” radioizotopu poprzez wyciek kanalikami stercza do światła cewki moczowej i pęcherza moczowego. W jednym przypadku wypływ radioizotopu do światła pęcherza wymagał jego opróżnienia z powodu utrudnienia interpretacji limfoscyntygrafii. U pozostałych pacjentów limfoscyntygrafia dostarczyła wystarczających informacji o rozmieszczeniu węzłów strażników, natomiast śródoperacyjne zastosowanie gamma kamery pozwalało uniknąć pominięcia węzłów o szczególnym znaczeniu klinicznym. Podczas i po wstrzyknięciach Nanocollu nie obserwowano działań ubocznych związanych z podawaną substancją.

Wnioski.

Dosterczowe podanie 99mTc-Nanocoll pod kontrolą ultrasonografii przezodbytniczej jest procedurą bezpieczną. Dzięki precyzyjnemu podawaniu radioizotopu prawdopodobnie uniknąć można jego „utraty” poprzez ucieczkę do cewki moczowej i/lub pęcherza moczowego i naczyń krwionośnych. Określenie najbardziej efektywnych lokalizacji iniekcji wymaga przeprowadzenia dalszych badań.