Supl. 1.

autorzy

Krzysztof Kamecki, Jerzy Siekiera, Zbigniew Wolski, Witold Mikołajczak, Andrzej Petrus, Andrzej Wronczewski: Oddział Urologii Onkologicznej, Centrum Onkologii im. prof. F. Łukaszczyka w Bydgoszczy
Szpital Uniwersytecki Collegium Medicum UMK Katedra i Klinika Urologii Ogólnej, Onkologicznej i Dziecięcej w Bydgoszczy

streszczenie

Wprowadzenie.

Rak pęcherza moczowego w stopniu pT1 G3 charakteryzuje się większą biologiczną agresywnością w porównaniu z innymi stopniami tzw. powierzchownego raka pęcherza (pTaG1 – pT1G2). Mimo dobrze znanej agresywności tego stadium zaawansowania, zgodnie z rekomendacją EAU leczeniem z wyboru jest przezcewkowa radykalna resekcja guza z następczą dopęcherzową terapią BCG. Wg różnych autorów ta metoda postępowania pozwala zachować pęcherz moczowy u około 1/3 pacjentów, u następnej 1/3 cystektomia będzie niezbędna w czasie obserwacji, a w ostatniej 1/3 pacjentów można zaobserwować progresję choroby i wystąpienie przerzutów. Wczesna cystektomia u pacjentów z rakiem pęcherza moczowego pT1G3 może poprawić rokowanie i odległe wyniki leczenia.

Materiały i metody.

Poddano ocenie wyniki leczenia radykalną cystektomią wszystkich pacjentów operowanych w okresie 01/2006 – 01/2008. Analiza obejmowała pooperacyjną ocenę stanu zaawansowania guza ze szczególnym uwzględnieniem częstości występowania pT1G3, niedoszacowania klinicznego stanu zaawansowania guza i występowania przerzutów do węzłów chłonnych.

Wyniki.

Spośród 74% chorych na raka pęcherza moczowego, poddanych radykalnej cystektomii, u 14 (19%) oceniono stopień zaawansowania choroby na pT1G3 we wcześniejszej przezcewkowej resekcji. U 10/14 (71%) z tych pacjentów choroba miała charakter nawrotowy (pTaG1-pT1G2). Ostateczne badanie histopatologiczne po cystektomii wykazało brak choroby rozrostowej w specimenie (pTa) u 2 pacjentów (14%), resztkowe utkanie nowotworowe pT1G3 u 1/14 pacjentów (7%). U 10/14 pacjentów (71%) stwierdzono niedoszacowanie kliniczne choroby, a wśród nich u 3/10 (30%) stwierdzono przerzuty do węzłów chłonnych (N1-N2). Wśród pacjentów z zaawansowaniem < lub = pT1G3 przed cystektomią, w badaniu ostatecznym specimenu nie stwierdzono przerzutów do węzłów chłonnych, a u 2 pacjentów nie znaleziono także choroby rozrostowej w usuniętym pęcherzu moczowym.

Wnioski.

Rak pęcherza moczowego pT1G3 w materiale z resekcji przezcewkowej usprawiedliwia wybór w pierwszej kolejności cystektomii radykalnej jako metody leczenia. U 71% pacjentów w tej grupie stwierdza się niedoszacowanie zaawansowania choroby, a w tej grupie 30% pacjentów ma już przerzuty w węzłach chłonnych. Z powodu krótkiego okresu obserwacji pooperacyjnej (1-24 miesiące) nie oceniano wskaźników przeżycia, ale można spodziewać się poprawy przeżycia w grupie pacjentów pT1G3 poddanych radykalnej cystektomii zamiast terapii ukierunkowanej na zachowanie pęcherza.