PTU - Polskie Towarzystwo Urologiczne

Ocena wartości rezonansu magnetycznego (MR) na podstawie retrospektywnej analizy badania obrazowego w konfrontacji z oceną histopatologiczną preparatu po prostatektomii radykalnej
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 2008/61/Supl. 1.

autorzy

Andrzej Wronczewski, Jerzy Siekiera, Krzysztof Kamecki, Witold Mikołajczak, Andrzej Petrus
Oddział Urologii Onkologicznej, Centrum Onkologii im. prof. F. Łukaszczyka w Bydgoszczy

streszczenie

Wprowadzenie.

Rezonans magnetyczny z zastosowaniem endorektanej cewki jest współczesną metodą diagnostyki obrazowej wykorzystywaną w badaniu schorzeń stercza. Obecnie w praktyce klinicznej zastosowanie mają różne warianty MR (MR oceniające morfologiczne aspekty stercza, MRS – spektroskopia rezonansu oceniająca prawidłowość procesów metabolicznych zachodzących w tkankach oraz dynamiczne badanie MR, oceniające stopień wzmocnienia kontrastowego zależny od procesów neoangiogenezy w tkance nowotworowej). Wykorzystywane są one do ustalania lokalizacji guza i klinicznej oceny stopnia jego zaawansowania miejscowego.

Cel pracy.

Dokonanie analizy czułości MR w ustalaniu stopnia zaawansowania miejscowego nowotworu stercza oraz oszacowanie przydatności MR w praktyce klinicznej.

Materiały i metody.

Przeanalizowano badania MR z zastosowaniem cewki rektalnej 43 chorych ( wiek 44-76 lat, śr. 66 lat) operowanych z powodu raka stercza (pT2- T3, Gleason 4-9). U 4 chorych (z powyższej grupy) wykonano podstawowe badanie MR oceniające morfologię stercza, a u 39 badanie dynamiczne z kontrastem. U 8 z 43 chorych wykonano dodatkowo badanie MRS. We wszystkich 43 przypadkach oceniano czułość wykrywania nacieku torebki stercza, pęcherzyków nasiennych i zajęcia węzłów chłonnych, a w przypadku MRS (8 badań) czułość lokalizacji guza w sterczu. Oceny wartości badań dokonywano na podstawie retrospektywnej analizy wyników MR w porównaniu z badaniem histologicznym preparatu po prostatektomii radykalnej.

Wyniki.

W ocenie nacieku torebki stercza u 37(86%) stwierdzono zgodność badań MR z wynikiem HP. W 4 (9,3%) przypadkach uzyskano wyniki fałszywie ujemne (niedoszacowanie), a w 2 (4,65%) fałszywie dodatnie (przeszacowanie). Zgodność MR w ocenie zajęcia pęcherzyków nasiennych z badaniem HP wystąpiła w 32 (74,4%) przypadkach. U 10 (23,25%) chorych uzyskano wynik fałszywie ujemny (niedoszacowanie), a u 1 (2,32%) fałszywie dodatni (przeszacowanie). U 41 (95,3%) chorych ocena MR stanu węzłów chłonnych miednicy odpowiadała wynikom HP. W 2 (4,65%) badaniach MR otrzymano wynik fałszywie ujemny (niedoszacowanie). Lokalizacja guza w badaniu MRS została potwierdzona w preparacie HP u 7 (87,5%) spośród 8 chorych. U 1 chorego nie stwierdzono istnienia guza w badaniu MRS (wynik fałszywie ujemny).

Wnioski.

Zastosowanie cewki rektalnej w badaniu MR oraz nałożenie wyników tradycyjnych metod rezonansu z badaniem dynamicznym i MRS pozwala na uzyskanie precyzyjnych obrazów w diagnostyce chorób stercza. Wysoka czułość współczesnych metod MR w ocenie stopnia zaawansowania lokalnego procesu rozrostowego pozwala na ich zastosowanie w praktyce klinicznej w kwalifikacji chorych z rakiem stercza do leczenia radykalnego, jest istotnym czynnikiem w doborze metody oraz wyznacza zakres leczenia zarówno chirurgicznego jak i niezabiegowego (radioterapia).