Pięć lat doświadczeń w stosowaniu laserowego odparowania łagodnego rozrostu stercza (BPH)
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 2008/61/Supl. 1.

autorzy

Marek Lipiński, Leszek Jeromin, Waldemar Różański

II Klinika Urologii Katedry Urologii UM w Łodzi

streszczenie

Wprowadzenie.

Leczenie łagodnego rozrostu stercza (BPH) jest stale unowocześniane, zarówno farmakologiczne, jak i zabiegowe. Ideałem jest małoinwazyjne postępowanie operacyjne w warunkach ambulatoryjnych. Takim sposobem wydaje się być odparowanie BPH z użyciem lasera potasowo-tytanowo-fosforowego (KTP).

Cel pracy.

Ocena wartości fotoselektywnej waporyzacji stercza (PVP) laserem KTP w leczeniu chorych na BPH.

Materiały i metody.

Od sierpnia 2003 roku do stycznia 2008 wykonano u 259 mężczyzn w wieku 51 do 84 lat chorych na BPH zabieg fotoselektywnej waporyzacji stercza (PVP –photoselective vaporisation of the prostate), stosując laser KTP o mocy 80 watt, generujący światło o długości fali γ=532 m. Objętość stercza leczonych, określana za pomocą przezodbytniczej ultrasonografi (TRUS) wahała się od 31 do 136 cm3. I-PSS określano u wszystkich powyżej 21, a QoL powyżej 3. Maksymalny przepływ cewkowy (Qmax) przed zabiegiem wahał się od 4,6 ml/s do 14,1 ml/s. PSA u 205 chorych nie było wyższe od 4 ng/ml (0,42- 3,92 ng/ml). U 42 chorych wartości PSA były

niższe od 10 ng/ml (4,41-9,23 ng/ml) a u 12 wyższe od 4 ng/ml (10,11-18,53 ng/ml). Określony stosunek wolnego PSA (fPSA) do całkowitego PSA (tPSA) był u wszystkich leczonych powyżej 20%. Analizie poddano 211 chorych będących w stałej obserwacji.

Wyniki.

Okres obserwacji operowanych metodą fotoselektywnej waporyzacji stercza wahał się od 4 do 228 tygodni. W zależności od wielkości operowanego stercza czas trwania zabiegu wahał się od 11 do 84 minut i średnio wynosił 41 minut. Średnia wielkość podanej energii – 81 254 J (od 9425 do 195551 J). Bezpośrednio po PVP pozostawiono cewnik u jednego chorego bez uprzedniego zatrzymania oraz u 14 operowanych z zatrzymaniem (12-24 godzin). U pozostałych 206 nie pozostawiono cewnika bezpośrednio po zabiegu. U dwóch wykonano cewnikowanie jednorazowe w pierwszej dobie po zabiegu. U dwóch obserwowano podwyższenie ciepłoty ciała do 38oC w pierwszej dobie po zabiegu, a u jednego wystąpiło krwawienie z cewki moczowej w pierwszej dobie po zabiegu i założono cewnik Foleya do pęcherza, który usunięto w drugiej

dobie. U wszystkich występowały objawy dyzuryczne o różnym nasileniu i czasie trwania. Krwiomocz w siódmej dobie po zabiegu wystąpił u czterech chorych (dwóch hospitalizowano). U siedmiu chorych wykonano TURP po czterech (u jednego chorego) i po ośmiu tygodniach (u sześciu) po PVP. U jednego wystąpiło zwężenie cewki moczowej, które rozcięto po 24 tygodniach od PVP. I-PSS po czterech tygodniach od PVP zmniejszył się średnio o 6 pkt, po 12 – o 10 pkt, po 52 tygodniach – o 15 pkt. Po czterech tygodniach od zabiegu QoL było oceniane u 204 (93,1%) poniżej 3. Qmax po czterech tygodniach od PVP wahał się od 11,3 ml/s do 19,1 ml/s (średnio – 16,8 ml/s), natomiast po 12 tygodniach od 15,1 do 22,8 ml/s (średnio – 18,9 ml/s). U 14 chorych cztery tygodnie po PVP obserwowano znamienną bakteriurię wymagającą antybiotykoterapii.

Wnioski.

PVP u 96,7% analizowanych chorych spowodowała zmniejszenie subiektywnych objawów przeszkodowych w okresie powyżej 4 tygodni po zabiegu. Fotoselektywna waporyzacja stercza spowodowała znamienny wzrost Qmax u analizowanych chorych w okresie powyżej 4 tygodni po zabiegu. U 93,6% chorych nie obserwowano w przebiegu pooperacyjnym infekcji dróg moczowych. U chorych z objętością stercza powyżej 120 cc obserwowano krwiomocz oraz incydenty zatrzymania moczu, które u siedmiu były powodem TURP.