autorzy
-
Miłosz Olczyk
- Oddział Urologiczny SPZOZ w Pabianicach
streszczenie
Wprowadzenie. Termin sepsa często pojawia się w mediach w atmosferze sensacji i zagrożenia. Tymczasem zgony w przebiegu rozmaitych zakażeń były opisywane w annałach medycyny od czasów starożytnych. Obecnie mamy jasno sprecyzowane poglądy na to, czym jest sepsa i jakie są obecnie standardy jej stwierdzania oraz leczenia.
Cel pracy. Celami pracy są: 1. Omówienie podstawowych wiadomości na temat patomechanizmów prowadzących do rozwinięcia się sepsy. 2. Przedstawienie trzech przypadków urosepsy wybranych spośród pacjentów Oddziału Urologicznego SPZOZ w Pabianicach. 3. Wywołanie dyskusji na forum Polskiego Towarzystwa Urologicznego na temat udziału urologów w rozpoznawaniu i leczeniu sepsy.
Materiał i metody.Praca poglądowa. Materiałem są opisy przypadków chorych z urosepsą, leczonych na Oddziale Urologicznym SPZOZ w Pabianicach oraz obecnie dostępne publikacje, artykuły oraz podręczniki medyczne, w tym m.in. „Early Identification of Severe Sepsis” G. Marx, „Wytyczne Surviving Sepsis Campaign. Postępowanie w ciężkiej sepsie i wstrząsie septycznym”, „Częstość występowania ciężkiej sepsy w Polsce” – wyniki badania Prevalence A. Kubler, „Konferencja Ciężka sepsa – od idei do terapii” prezentacja dr Duncan Wyncoll.
-
Wnioski. Mimo iż sepsa jest dobrze znana medycynie od czasów starożytnych, nadal panuje na jej temat wiele przesądów. Konieczne jest konsekwentne obalanie związanych z sepsą mitów rozpowszechnionych zarówno w środowisku medycznym, jak i poza nim. Nikt nie może w tym zadaniu wyręczyć lekarzy.
|