PTU - Polskie Towarzystwo Urologiczne

Endoskopowa tunelizacja zarośniętej tylnej ścianki cewki u mężczyzn
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 1994/47/1-2.

autorzy

Andrzej Prelich, Leszek Jeromin
Z Kliniki Urologii Instytutu Chirurgii AM w Lodzi
Kierownik Kliniki: Prof. dr hab. med. L. Jeromin
Dyrektor Instytutu: Prof. dr hab. med. A. Sołtysiak

streszczenie

Przedstawiono metodę endoskopowej tunelizacji zarośniętej tylnej cewki u męż
czyzn. Operowano tą metodą 6 chorych i odtworzono u nich ciągłość cewki z dobrym
odległym wynikiem.

Zarośnięcie tylnej cewki jest wskazaniem do rozległych operacji rekonstrucyj- nych. Dostęp do tylnej cewki jest trudny. Wielu autorów uważa, że dostęp kroczowy jest niewystarczający i proponują dotarcie do tylnej cewki przez rozcięcie lub wycięcie spojenia łonowego, co umożliwia dotarcie bezpośrednio do cewki błoniastej, zwieracza i szyi pęcherza (1, 2, 3, 5, 8, 9, 10, 11, 12, 13). Tunelizacja Fronsztejna daje wyniki złe. Metody wycięcia zwężenia i zespolenia koniec do końca oraz wgłobienie sposobem Badenoch-Sołowowa pozwalają uzyskać dobre wyniki w 30-87%. Wspo- mniane metody operacyjne są obciążające dia chorych, trudne technicznie do wykonania, obarczone poważnymi powikłaniami pooperacyjnymi i wymagają długo- trwałego pobytu chorego w szpitalu.

W 1987 r. Marshall (7) opisał pierwsze doświadczenia w rekonstrukcji zarośniętej cewki na drodze endoskopowej. Chiou i Ercole (4) zaproponowali po tunelizacji endoskopowej wprowadzenie przeszczepu siatkowatego w miejsce nowowytworzonej cewki.

MATERIAŁ I METODA

Od kwietnia 1992 r. do grudnia 1993 r. w Klinice Urologii AM w Łodzi leczono 6 chorych z zarośnięciem tylnej cewki. Chorych operowano w znieczuleniu nadopo- nowym w ułożeniu ginekologicznym. Przez kanał cystostomijny wprowadzano do tylnej cewki ureterorenoskop 12,5 F a przez cewkę uretrotom optyczny 20 F (ryc. 1).

Następnie wprowadzonym przez kanał uretrotomu elastycznym prowadnikiem nakłuwano bliznę i po ustaleniu przy pomocy ureterorenoskopu właściwego kierunku i położenia prowadnika rozcinano bliznę nożem uretrotomu wzdłuż prowadnika, tak aby uretrotom wprowadzić do pęcherza. Do pęcherza wprowadzano metalowy, giętki prowadnik i po nim cewnik 16- 18 F. Po 4-8 tygodniach elektroresektorem wycinano bliznę, wprowadzano cewnik Foleya 20 F i usuwano cewnik cystostomijny. Po zagojeniu kanału cystostomijnego usuwano cewnik z pęcherza. W kontrolach poope- racyjnych wykonywano uretrografię, uretroskopię, uroflowmetrię, USG oraz badania laboratoryjne.

WYNIKI I OMÓWIENIE

Ryc. 1. Schemat endoskopowej tunelizacji zarośniętej cewki. Operowano tą metodą 6 chorych. U 4 chorych zarośnięcie cewki powstało po uprzednio wykonanej adenomektomii w innym oddziale urologicznym, natomiast u 2 chorych było wynikiem rozerwania cewki. U wszystkich chorych udało się odtworzyć cewkę na drodze endoskopowej. U 5 chorych leczenie zakończono. Chorzy ci oddają mocz sprawnie, uroflowmetrycznie przepływ maksymalny wynosi powyżej 10 ml/sek, uretroskopowo stwierdzono szerokie i wynabłonkowane światło cewki, i chorego J. C. (nr 2) pomimo urazu w okolicy zwieracza trzymanie moczu jest zachowane. U pierwszych trzech operowanych okres obserwacji wynosi od 18 do . miesięcy i nie stwierdzono nawrotu zwężenia. U chorych R. S. (nr 4) i R. J. (nr 5) okres obserwacji jest krótki, ale zarośnięcie dotyczyło loży po adenomektomii i w razie nawrotu zwężenia możliwa będzie interwencja endoskopowa. U chorego S. B. (nr 6) leczenie nie zostało zakończone i obecnie nie można wnioskować o końcowym, odległym wyniku. Wszyscy chorzy uniknęli rozległego zabiegu operacyjnego, skróco- no pobyt w szpitalu a dotychczasowe wyniki są zachęcające. Na podstawie dotych- czasowych doświadczeń uważamy, że w pierwszej pomocy chirurgicznej w urazach cewki konieczne jest jej szynowanie, aby w przyszłości uniknąć skomplikowanych i trudnych operacji naprawczych. Metodą endoskopowej tunelizacji można odtworzyć ciągłość cewki, ale przy zachowanym świetle operacje naprawcze zwężeń będą łatwiejsze

WNIOSKI

1. Endoskopowa tunelizacja całkowicie zarośniętej tylnej cewki jest możliwa do wykonania.

2. Metoda ta zmniejsza rozmiary operacji, jest mało obciążająca dla chorego i skraca okres pobytu w szpitalu.

3. Metoda, w razie niepowodzenia, jest łatwo powtarzalna.

piśmiennictwo

  1. 1.Allen T.D.: The transpubic approach for strictures of the membranous urethra. J. Urol., 1975, 114, 63. —
  2. 2. Bandhauer K., Alioth H.R.: One-stage Urethroplasty for bulbomembranous urethral strictures. World J. Urol., 1987, 5, 25. —
  3. 3. Borkowski A., Czaplicki M., Judycki J., Milewski J., Krzeski T.: Leczenie operacyjne cewki tylnej z dostępu przezłonowego. Urol. Pol., 1986, 39, 103. —
  4. 4. Chiou R.K., Ercole C.J.: Endourethroplasty: a useful techniąue in the management of complicated posterior urethral strictures. J. Urol., 1987, 137, 4, Abstr. 288; 175 A. —
  5. 5. Gopalkrishnan G., Pandey A.P., Pradeep B., Nath V.: The implications of transpublic Urethroplasty. World J. Urol., 1987, 5, 47. —
  6. 6. Hayden D.J., Koff S. A.:One-stage membranous Urethroplasty in childhood. J. Urol., 1984, 132, 311. —
  7. 7. Marshall F.F., Chang R., Gearhart J.P.: Endoscopic reconstruction of traumatic membranous transection. J. Urol., 1987,138, 306. —
  8. 8. Netto N.R. Jr: The surgical repair of posterior urethral strictures by the transpubic Urethroplasty or pull-through techniąue. J. Urol., 1985, 133, 411. —
  9. 9. Pierce J.H. Jr: Exposure of the membranous and posterior urethra by total pubectomy. J. Urol., (62, 88,256.)
  10. 10. Pierce J.R.: Posterior urethral stricture repair. J. Urol., 1979, 121, 739.
  11. 11.Radge A., Mc Innes G.F.: Transpubic repair of the severed prostatomembranous urethra. J. Urol., 1969, 101, 335. —
  12. 12. Strong D.W., Hodges CV.: Transpubic Urethroplasty for membranous urethral strictures. Urology, 1977, 9, 27. —
  13. 13. Waterhouse K., Abrahams J.I.,Caponegro P., Hackett R.E., Patii U.B., Peng B.K.:The transpubic rapair of membranous urethral strictures. J. Urol., 1974, 111, 188. —
  14. 14. Webster G.D., Sihelnik S.: The management of strictures of the membranous urethra. J. Urol., 1985, 134, 469.

adres autorów

dr hab. med. Anderzej Prelich
93-513 Łódź, ul. Pabianicka 62
Klinika Urologii