PTU - Polskie Towarzystwo Urologiczne

Odpowiedź na komentarz do artykułu „Urcteroileocystoplastyka i jej powikłania w leczeniu zwężenia moczowodu po wszczepieniu protezy rozwidlenia aorty
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 2001/54/4.

autorzy

Marcin Szepietowski, Dariusz Krzemiński, Andrzej Lemański, Dariusz Nalej, Zbigniew Mysiński, Robert Wróblewski
Celem naszej pracy było przedstawienie groźnych powikłań septycznych związanych z wydzielaniem śluzu jelitowego, dlatego mniej miejsca poświęciliśmy rozważaniu wskazań i przeciwwskazań do ureteroileocystoplastyki. Alternatywą dla tego zabiegu u pacjenta z jedyną czynną nerką jest wytworzenie stałej przetoki nerkowej, powodującej trwałe kalectwo, na co zwracają uwagę cytowani przez nas autorzy. [3,4,5]. Upośledzenie czynności nerek zwiększa oczywiście ryzyko wystąpienia powikłań metabolicznych, jednak każdy pacjent z wodonerczem jedynej nerki ma pozanerkową niewydolność nerek. W cytowanym przez nas piśmiennictwie również pacjenci z wodonerczem i niewydolnością nerek byli z powodzeniem poddawani ureteroileocystoplastyce [5]. Zainstalowanie przetoki nerkowej pozwala na lepsze przygotowanie pacjenta do operacji, jednak w naszym przypadku, z powodu awarii technicznej, nie było to możliwe. Leczenie diu-retyczne spowodowało znaczne obniżenie stężenia kreatyniny (z 7,99 do 4,44 mg%) Uznaliśmy, że istnieje szansa na powrót funkcji nerki po zabiegu, co rzeczywiście nastąpiło we wczesnym okresie pooperacyjnym: kreatynina w 2. i 7. dobie osiągnęła poziom odpowiednio 2,47 i 2,3 mg%, a w późniejszym okresie - 2 mg% (podczas pobytu pacjenta w oddziale wewnętrznym). Według opinii profesora L.J.L. Mazurka przeciwwskazaniem do wykonania plastyki jelitowej jest utrzymująca się kwasica metaboliczna (J. Zieliński: „Urologia\\\", PZWL Warszawa, 1993, tom III, str. 342). Badanie gazometryczne z krwi włośniczkowej, wykonane przed operacją, nie wskazywało na obecność kwasicy: pH 7,384; pC02 37,7 mmHg; całkowity C02 22,7 mmol/I; zasad 21,7mmol/l; niedobór zasad-3 mmol/1; stężenie jonów potasowych 4,4 mmol/1. Podanych wyżej wyników badań laboratoryjnych nie publikowaliśmy wcześniej ze względu na skromne ramy pracy kazuistycznej. Powikłania septyczne wystąpiły przed usunięciem cewników, o czym piszemy w „Omówieniu\\\". Po zatkaniu nefrostomii śluzem, a także wskutek znacznego zalegania moczu i śluzu w pęcherzu, doszło do ostrego odmiednicz-kowego zapalenia nerki prawej, które - po przejściu w postać przewlekłą - doprowadziło do postępującego pogorszenia czynności nerki. Można więc przyjąć, że początkiem dramatu była niedrożność nefrostomii. Pozostaje jednak faktem, że pacjent zmarł. To tragiczne powikłanie powinno skłonić do ostrożnego kwalifikowania pacjentów do ureteroileocystoplastyki, jak i do wnikliwej opieki pooperacyjnej, ze szczególną dbałością o drożność drenażu układu moczowego.