autorzy
-
Andrzej Musierowicz, Mikołaj Chilimoniuk, Andrzej Matejczuk, Jan Czerniawski
- Oddział Urologiczny Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Białymstoku
Ordynator: dr A. Musierowicz
streszczenie
- Autorzy opisali przypadek Leyomyoma partim malignisans u kobiety 47-letniej. U chorej uzyskano wyleczenie przez usunięcie pęcherza wraz z guzem i wszczepienie moczowodów do esicy.
Mięśniaki pęcherza moczowego spostrzega się bardzo rzadko. Od pierwszego opisu tego guza podanego w 1892 r. przez Virchowa w piśmiennictwie światowym ogłoszono ponad 70 przypadków. W polskim piśmiennictwie mięśniak gładkokomór-kowy pęcherza pierwszy opisał Walewski w 1914 roku, do chwili obecnej opisano 9 przypadków (2, 3, 6, 7, 8, 9, 10). Rzadkość guza oraz dobry wczesny wynik operacji radykalnej skłonił nas do opublikowania własnego przypadku.
Rolniczka lat 47 nr hist. chor. 15006/75 przyjęta do szpitala z powodu bólów w podbrzuszu, bolesnego częstomoczu i krwiomoczu. Dolegliwości pęcherzowe wystąpiły przed rokiem, a krwiomocz ze zmiennym nasileniem — od 3 miesięcy. Badaniem oburęcznym przez pochwę stwierdzono guz wielkości jaja kurzego, dość twardy, związany z prawą połową dna pęcherza. Urografia nie wykazała cech zastoju w górnych drogach moczowych. W pęcherzu po stronie prawej był ubytek wypełnienia — guz. Cystoskopia wykazała obecność uwypuklającego się tworu do światła pęcherza moczowego po stronie prawej, błona śluzowa pęcherza nad nim z ogniskami martwicy nierówna. Pobrano wycinek z guza. Wynik histopatologiczny: Leyomyosarcoma (Zakł. Anatom. Patol. AMB, kier. Prof. dr hab. H. Nowak). Chorej usunięto pęcherz moczowy wraz z guzem, wszczepiając moczowody do esicy metodą Goodwina. W czasie zabiegu operacyjnego nie stwierdzono przerzutów w okolicznych i odległych węzłach chłonnych ani w narządach jamy brzusznej. Guz o powierzchni nierównej, rozpadający się obejmował prawą ścianę i dno pęcherza. Wyniki badania histopatologicznego preparatu operacyjnego: Leyomyoma cellulare partima malignisans (Zakł. Anatom. Patol. AMB, kier. Prof. dr hab. H. Nowak). Przebieg pooperacyjny był niepowikłany. Chora z raną zagojoną wypisana z oddziału po 3 tygodniach. Wezwana na kontrolne badania po 6 miesiącach dolegliwości nie zgłasza. Mocz oddaje co dwie- trzy godziny. Zaburzeń elektrolitowych nie stwierdzono. Urografia — obie nerki wydzielają i wydalają mocz kontrastujący sprawnie.
Omówienie
Mięśniaki gładkokomórkowe pęcherza moczowego mogą rozwijać się w każdym wieku, częściej spotyka się je u kobiet (1, 2, 3, 5, 8, 10). Objawy kliniczne zależne są od umiejscowienia i wielkości nowotworu. Najczęściej powodują zaburzenia w oddawaniu moczu, częstomocz, zatrzymanie moczu, rzadziej krwiomocz lub objawy ucisku na sąsiednie narządy (3, 6, 7, 8, 10). Ustalenie rozpoznania bywa czasami trudne. Badaniem oburęcznym można nieraz wyczuć kulisty lub jajowaty twór w ścianie pęcherza moczowego. Obraz cystoskopowy zależy od stopnia za-awansowania nowotworu, przy nowotworach rozpadających się, krwawiących jest niemożliwe do odróżnienia od nowotworu złośliwego. Urografia pozwala ustalić czy istnieją zmiany w górnych drogach moczowych, na cystogramie zwykle bywa widoczny ubytek wypełnienia pęcherza moczowego (3, 4, 5). Nowotwory te umiej-scowiają się najczęściej w okolicy trójkąta i ścian bocznych pęcherza moczowego. Zwykle są dobrze odgraniczone od otoczenia o dużej spoistości. Na przekroju mają nierówną powierzchnię. Histologicznie guzy te charakteryzują się dużą obfitością włókien mięsnych przebiegających w różnych kierunkach. Są na ogół opisywane jako guzy łagodne rzadko ulegające zezłośliwieniu (1, 8). W polskim piśmiennictwie jedynie Świr-kowska (7) przytacza przypadek współistnienia złośliwiejącego brodawczaka na powierzchni mięśniaka gładko-komórkowego znajdując w preparatach mikroskopowych atypię komórkową i liczne figury podziału mitotycznego w komórkach nabłonkowych w głębi guza. Atypię komórkową guza bez figur podziału mitotycznego stwierdzał Schittek (6). O możliwości przemiany złośliwej mięśniaka gładkokomórkowego wspomina Wojewski cytując Huckel'a (10). Wszyscy autorzy są zgodni, że leczenie mięśniaków pęcherza moczowego winno być operacyjne. Guzy te na ogół daje się łatwo wyłuszczyć najlepiej z dostępu nadłonowego (3). Wobec jednak wyniku badania wycinka pobranego cystoskopowo usunęliśmy pęcherz w całości z wszczepieniem moczowodów do esicy. Dobry dotychczasowy wynik operacji utwierdza nas w słuszności postępowania.
piśmiennictwo
- Campbell EL, Gistason: Bening mesothelial turmors of the urinary bladder: review of literature and report of a case of leiomyoma, J. Urol., 1953, 5, 733.
- Fryczkowski A., Panicz W., Delebiński B.: Mięśniak gładkokomórkowy pęcherza moczowego. Wiad. Lek., 1973, 10, 971.
- Krzeski T. Starzyński S.: Mięśniak gładkokomórkowy pęcherza moczowego. Pol. Tyg. Lek., 1961, 16, 1663.
- M6bius W.: Beitrag zum Leiomyoma der Harnblase. Zbl. Gynak, 1972, 94, 310.
- Mulchler R., Corder J.: Leiomyoma of the bladder in a child. Brit. J. Radiol., 1972, 45, 5538.
- Schittek G., Gawlik Z.: Mięśniak gładkokomórkowy pęcherza moczowego. Pol. Przeg. Chir., 1964, 36, 599.
- Świrkowska-Tysz-kiewicz M., Zalewski J., Tuszkiewicz S.: Rzadki przypadek współistnienia mięśniaka gładkokomórkowego i złośliwiejącego brodawczaka w pęcherzu moczowym. Wiad. Lek., 1967, 20, 703.
- Twardosz W.: Mięśniak gładkokomórkowy pęcherza moczowego. Pol. Przeg. Chir. 1964, 36, 717.
- Walewski S.: Przypadek mięśniaka pęcherza moczowego. Now. Lek., 1914,6,241.
- Wojewski A.,Sokal Z.: Mięśniak gładkokomórkowy pęcherza moczowego. Pol. Tyg. Lek., 1960, 15, 839.
adres autorów
Wojewódzki Szpital Zespolony im. J. Śniadeckiego
ul. M. Skłodowskiej C. 26
15-278 Białystok
|