KOD: 3.3 - Renoscyntygraficzna ocena wpływu przezskórnej nefrolitotrypsji na czynność nerki
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 2006/59/Suplement 1.

autorzy

Marek Urban ¹, Beata Chrapko ², Krzysztof Bar ¹, Robert Klijer ¹

¹ Katedra i Klinika Urologii i Onkologii Urologicznej AM w Lublinie
² Katedra i Zakład Medycyny Nuklearnej AM w Lublinie

streszczenie

Wprowadzenie. Przezskórna nefrolitotrypsja (CNL) stanowi obok ESWL podstawową metodę leczenia kamicy górnych dróg moczowych. Zaletą metody jest możliwość doszczętnego usunięcia złogów z zachowaniem niewielkiego ryzyka uszkodzenia miąższu nerkowego. Jednakże mimo powszechnych opinii na temat małej inwazyjności zabiegu PCNL, wciąż brakuje dobrze udokumentowanych, wiarygodnych badań określających jego wpływ na czynność nerki.

Cel pracy. Celem pracy jest ocena za pomocą renoscyntygrafii dynamicznej funkcji nerki poddanej zabiegowi PCNL w porównaniu z okresem przedoperacyjnym.

Materiał i metody. Badaniem objęto dziewiętnastu pacjentów w wieku średnio 56 lat, których poddano przezskórnej nefrolitotrypsji z powodu kamicy odlewowej (czterech chorych), mnogich złogów w nerce (pięciu) oraz pojedynczych kamieni w górnych drogach moczowych (dziesięciu). PCNL wykonano jednoetapowo u siedemnastu pacjentów, u dwóch osób zachodziła konieczność przeprowadzenia drugiego etapu. Dostęp do układu kielichowo-miedniczkowego uzyskiwano drogą tylko jednej przetoki. Badanie renoscyntygraficzne wykonywano przed PCNL oraz dwa i cztery tygodnie po zabiegu (I i II kontrola). Renoscyntygrafię rozpoczynano bezpośrednio po dożylnej iniekcji EC-99mTc (etylenocysteiny) o aktywności 370 MBq i prowadzono przez 30 minut z rozdzielczością czasową 30 sekund. Badanie uzupełniano testem diuretycznym. Dokonywano oceny jakościowej oraz ilościowej analizując takie parametry jak: względna perfuzja nerek, względna funkcja miąższu, ERPF, Tmax i Tmax1/2.

Wyniki. Porównując wyniki badań wykonanych przed PCNL z pierwszym badaniem kontrolnym stwierdzono znaczne skrócenie wykładnika czynności wydalniczej nerki- czasu T max1/2 (śr. 30.1 (R) 14.12). Druga kontrola nie wykazała natomiast już dalszej poprawy tego parametru (śr. 16.12). W żadnym z badań nie stwierdzono istotnych różnic w zakresie parametrów określających funkcję miąższu nerki: względnej funkcji nerki (śr: 43.9 (R) 41.4 (R) 42.4), ERPF (r. 210.8 (R) 203.4 (R) 213.7), Tmax (r: 7.78 (R) 7.46 (R) 8.34). Również względna perfuzja (wykładnik ukrwienia) pozostawała na podobnym poziomie (śr: 45.9 (R) 43.2 (R) 44.07)

Wnioski. Zabieg PCNL wykonany poprawnie technicznie nie pogarsza ukrwienia i funkcji miąższu nerki. Do dwóch tygodni po PCNL następuje wyraźna poprawa czynności wydalniczej nerki. Badanie renoscyntygraficzne jest użyteczną i nieinwazyjną metodą monitorowania wyników leczenia kamicy nerkowej.