PTU - Polskie Towarzystwo Urologiczne

UWAGI O NIERADYKALNEJ ELEKTRORESEKCJI PRZEZCEWKOWEJ (T.U.R.) W LECZENIU GRUCZOLAKA STERCZA
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 1995/48/3.

autorzy

Andrzej Musierowicz, Wojciech Molenda, Andrzej Łabędzki, Andrzej Jankowski
Z Oddziału Urologicznego Wojewódzkiego Szpitala Chirurgii Urazowej w Warszawie
Ordynator: Prof. dr hab. med. A. Musierowicz

streszczenie

W oparciu o 10 przypadków nieradykalnego T.U.R. w leczeniu gruczolaka stercza
zwrócono uwagę na dolegliwości i sposób wykrycia ich przyczyny. Leczeniem z wybo-
ru jest usunięcie pozostawionej tkanki gruczołowej. W materiale autorów dokonano
tego drogą operacji otwartych. U wszystkich chorych 3-6 miesięcy po zabiegu uzyskano
wyleczenie.

U mężczyzn po 60 roku życia gruczolak stercza jest najczęstsząprzyczynązaburzeń w odda- waniu moczu (1,4,6). Nieznany jest dotychczas skuteczny środek farmakologiczny zwalczają- cy to schorzenie (2,4). W przeciwieństwie do wielu stosowanych metod, jedynie operacja otwarta i radykalna elektroresekcja (T.U.R.) zapewniająwyleczenie gruczolaka stercza (1,2,3,4,5,6).


Warunkiem jest całkowite usunięcie gruczolaka z pozostawieniem właściwego miąższu gru- czołu krokowego tworzącego tak zwaną torebkę chirurgiczną (4,6). Pozostawienie tkanki gru- czolaka grozi powikłaniami, które częściej występująpo T.U.R. (3,4, 6). W naszym donie- sieniu zajmujemy się tym zagadnieniem.


MATERIAŁ I METODY


W ostatniech latach w naszych obserwacjach liczba chorych z licznymi dolegliwościami po T.U.R.e stale rośnie. Nie wszyscy ci pacjenci wyrażajązgodę na ponowne leczenie operacyjne. Nasz materiał dotyczy 10 pacjentów, u których wykonano w różnych oddziałach urologicznych T.U.R. z powodu gruczolaka stercza. Czas od zabiegu wynosił 1 -2 lat. U wszystkich potwier dzono rodzaj zabiegu i wynik badania histopatologicznego na podstawie karty informacyjnej.


Powodem szukania pomocy lekarskiej u naszych chorych była nieskuteczność stosowanych metod zachowawczych. U wszystkich występowały trudności i zaburzenia w oddawaniu mo- czu, uporczywe zakażenie dróg moczowych oraz bóle w podbrzuszu i często w kroczu. Bada- niem przez kiszkę stolcową stwierdzało się bolesny, różnej wielkości i konsystencji stercz. Analiza moczu ujawniła ropomocz i znamiennąbakteriurię. Rozstrzygającym był wynik przezodbytni- czej ultrasonografii. U wszystkich chorych stwierdzono mniejsze lub większe zaleganie moczu w pęcherzu oraz niekompletnie usunięty gruczolak stercza, wykazujący stan zapalny i duże zwłóknienie. Chorzy byli leczeni w naszym oddziale operacyjnie metodą otwartą. W czasie zabiegu zawsze wyłuszczano twardy, zwłókniały, większy lub mniejszy fragment tkanki gru- czołowej. Przebieg pooperacyjny był u wszystkich operowanych pacjentów bez powikłań. Wy- nik histopatologiczny u wszystkich wykazał obecność fragmentów gruczolaka stercza w stanie zapalnym zrozplemem tkanki łącznej. Po upływie 3-6 miesięcy po operacji uzyskano u wszyst- kich chorych wyleczenie. Ustąpiły objawy kliniczne, ropomocz i zakażenie dróg moczowych.


Kontrolne USG przez kiszkę stolcową uwidoczniło gładkąlożę po usuniętym gruczolaku.


OMÓWIENIE


Pozostawiona, pozbawiona osłony tkanka gruczolaka, nasączona stale moczem ulega prze- wlekłemu stanowi zapalnemu i zachowuje się w loży jak ciało obce. Czasami pozostawiony gruczolak ulega rozplemowi i obserwuje się jego pseudoodrost (3,4, 6,). Pacjenci z tej grupy mąjątakie same dolegliwości, często bardziej nasilone niż przed T.U.R.em. Wydaje się zatem, że przy braku doświadczenia i umiejętności lepiej zrezygnować zT.U.R. na rzecz operacji otwartej aniżeli wykonać zabieg nieradykalny i ryzykować możliwość opisanych powikłań. Dotyczy to zwłaszcza dużych gruczolaków, których T.U.R. nie należy do łatwych zabiegów (3, 4, 6). W każdym przypadku, kiedy po T.U.R.-e lub innej metodzie zabiegowej utrzymująsię dolegliwo ści ze strony układu moczowego konieczna jest kontrola USG przez kiszkę stolcową. W razie stwierdzenia, że gruczolak nie został w całości usunięty należy go wyłuszczyć. Wybór metody pozostawia się operatorowi.


WNIOSKI


1.Prawidłowo wykonany T.U.R. jest jak dotychczas metodąz wyboru w leczeniu większości gruczolaków stercza.


2.Nieradykalny T.U.R. lub inna metoda zabiegowa, po której pozostaje część gruczolaka w loży, grozi powikłaniami.


3.W każdym przypadku uporczywych dolegliwości ze strony układu moczowego po T.U.R.-e i innych metodach zabiegowych w leczeniu gruczolaka stercza należy wykonać USG transrectalne.


4.Tylko usuwając pozostałe tkanki gruczolaka można uzyskać wyleczenie.

piśmiennictwo

  1. 1. Bowsher W., Bolton D., Braslis K., BurtJ.. Costello A.: Laser ablation of the prostate in patiens
  2. with benign prostatic hypertrophy. Br. J. Urol., 1992, 69, 6, 603. ? 2. Dahlstrand C, Fall M.,
  3. Geirsson G., Petersson S.\ Transurethral microvave thermo-therapy versus transurethral resection
  4. for benign prostatic hyperplasia. Eur. Urol., 1993, 23, 2, 292. ?3. Bucknall T., Edwards L, Pittam
  5. M., Richardson D., Stanek J:. Transurethral resection of the prostate and bladder neck incisions: a
  6. review of 700 cases. Br. J. Urol., 1985, 57, 2, 168. ? 4. Burgess N., Hudd C, Lewis D., Malheus P.:
  7. Open or transurethral surgery for the large prostate gland. Br. J. Urol., 1992, 69, 2, 598. ? 5. Kovacs
  8. J., Simon Z:. Cryocaustic in view of the complications for benign prostatic hypertrophy. Acta chir.
  9. ung., 1985, 26, 4, 189. ? 6. Szkodny A.: Własne doświadczenia z wykonania 5000 przezcewkowej
  10. elektroresekcji gruczolaka stercza. Urol. Pol., 1984, 37, 3, 195.