PTU - Polskie Towarzystwo Urologiczne

OCENA WYNIKÓW LECZENIA PACJENTÓW Z CHOROBA PEYRONIE PO STOSOWANIU MIEJSCOWYCH INIEKCJI ORGOTEINY
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 1995/48/3.

autorzy

Janusz Darewicz, Tadeusz Werel, Barbara Darewicz, Lech Gałek
Z Kliniki Urologii Akademii Medycznej w Białymstoku
Kierownik Kliniki: doc. dr hab. med. J. Darewicz

streszczenie

Autorzy przedstawiają 16 mężczyzn z chorobą Peyronie leczonych miejscowymi
iniekcjami orgoteiny. U14 stwierdzono ogólną poprawą, zmniejszenie bądź ustąpienie
bólów w czasie stosunku płciowego, zmniejszenie bądź ustąpienie skrzywienia prącia,
a u 2 poprawę potencji. U 8 chorych stwierdzono znaczne zmniejszenie zmiany blizno-
watej w osłonce białawej. Autorzy sądzą, że orgoteina jest jednym z bardziej skutecz-
nych leków w chorobie Peyronie.

Etiologia choroby Peyronie, znanej pod nazwą plastycznego stwardnienia prącia jest dotych- czas nieznana (2). Charakterystycznąjej cechąjest stwardnienie w postaci różnej wielkości płytki umiejscowionej w osłonce białawej prącia. Obecność bliznowatej zmiany powoduje w czasie wzwodu skrzywienie prącia oraz bóle. Choroba Peyronie dotyczy około 19% populacji męskiej i występuje najczęściej w 5 i 6 dekadzie życia (5). Leczenie jest bardzo różnorodne, szczególnie zachowawcze. Jednąz metod jest stosowanie miejscowych iniekcji orgoteiny (1,4,7).


Celem pracy jest ocena wyników leczenia pacjentów dotkniętych tym schorzeniem przy po- mocy orgoteiny.


MATERIAŁ I METODA


W ambulatorium Kliniki Urologii AMB leczono w latach 1992-1993 16 mężczyzn w wieku od 21 do 64 lat. Rozpoznanie ustalano na podstawie wywiadu oraz obecności charakterystycz- nych płytek w obrębie osłonki białawej. U wszystkich pacjentów stwierdzono zgrubienia o wymiarach od 1 do 3,5cm. 14 z nich podawało skrzywienie prącia i bóle w czasie stosunków.


Dwóch skarażyło się na osłabienie wzwodów. Czas, kiedy pacjenci zauważyli pierwsze objawy choroby wynosił od 6 miesięcy do 2 lat. Pacjenci byli leczeni za pomocą miejscowych iniekcji orgoteiny wstrzykiwanej bezpośrednio w płytkę. Orgoteinę znanąpodnazwąPeroxinorm (pro- dukcji niemieckiej firmy Grunenthal) wstrzykiwano w postaci wodnego roztworu zawierające- go 4 mg substancji 1 raz w odstępach 4-ty godni owych przez okres 6 miesięcy. Po tym okresie oceniano wielkość płytki oraz zbierano dane odnośnie skrzywienia i bólu prącia w czasie sto- sunku płciowego, jak też informacje na temat potencji.


WYNIKI


U żadnego z chorych nie stwierdzono powikłań po przeprowadzonym leczeniu. 14 pacjen- tów podało poprawę ogólnego samopoczucia oraz zmniejszenie bądź ustąpienie bólów w cza- sie stosunku płciowego, 12 zauważyło zmniejszenie bądź ustąpienie skrzywienia prącia w cza- sie wzwodu, a 2 podało poprawę potencji. Obiektywnąpoprawę w postaci zmiękczenia i zmniej- szenia blaszki zaobserwowano u 8 chorych, co stanowi 50% leczonych. U 4 spośród nich zmia- ny pozostały minimalne.Należy jednak podkreślić, że wymiary blaszek były u tych pacjentów przed rozpoczęciem leczenia najmniejsze i czas od zaobserwowania pierwszych objawów cho- roby najkrótszy. Dwóch pacjentów nie zauważyło korzystnych wyników leczenia. Zestawienie wyników leczenia ilustruje tabela I.


DYSKUSJA


W leczeniu zachowawczym choroby Peyronie podaje się różne leki stosując je ogólnie lub miejscowo. Jednym z od dawna znanych lekówjest witamina E, której niedobór ma prowadzić między innymi do nieprawidłowej odnowy tkanki łącznej i powstawania bliznowatych, przy- kurczających zmian (13). Witamina E nie powodując działań ubocznych stała się lekiem po- wszechnie używanym, głównie w początkowej fazie choroby, chociażjej korzystnego działania nie udało się w pełni udowodnić.


Innym popularnym lekiem jest para-aminobenzoesan potasu (Potaba). Podstawą do jego stosowania było stwierdzenie korzystnego wpływu w schorzeniach o podobnym charakterze, takich jak sklerodermia i choroba Dupuytrena (15). Ujemną stroną leczenia była konieczność stosowania dużych dawek (12 g dziennie) przez okres 12 miesięcy, co często dawało zaburze- nia żołądkowo-j elito we i hipoglikemię.


Stwierdzenie morfologicznego podłoża choroby, którym jest przewlekły proces zapalny z następowym powstawaniem tkanki łącznej włóknistej, stało się podstawą stosowania takich leków jak sterydy, często w skojarzeniu z hialuronidaza (8). Po ich stosowaniu obserwowano poprawę, szczególnie u chorych we wczesnej fazie choroby. Niektórzy donosząjednak, że pod wpływem leków sterydowych zauważono powstawanie zaników tkankowych i zwłóknień (3).


Morales i Bruce stosowali miejscowe podawanie parathormonu, który między innymi hamu- je syntezę kolagenu i ułatwia jego rozkład (10). Według autorów w 60% następowała poprawa.


Niestety niewielka liczba chorych nie pozwalała na obiektywną ocenę.


W celu zmniejszenia zmiany w ciałach jamistych stosowano miejscowe pędzlowania skóry prącia dwumetylosulfotlenkiem, podawano cytostatyki oraz ostatnio wprowadzono do leczenia tamoksyfen w postaci doustnej (11,12,14). Lek ten między innymi pobudzając fibroblasty do wydzielania czynnika wzrostowego TGF-beta, cytokiny biorącej udział w regulacji procesów zapalnych, miał hamować rozwój choroby.


Stosując w leczeniu choroby Peyronie orgoteinę wychodziliśmy z przesłanek, że preparat ten, będący dysmutaząnadtlenkową rozkładającą wolne rodniki nadtlenków i chroniącą lizoso- my oraz komórki przed rozpadem, hamuje miejscowo procesy zapalne będące podłożem choro- by Peyronie (6, 9). 50% dobrych wyników obiektywnych w postaci zmniejszenia zmiany i znaczny odsetek po- prawy obserwowanej przez chorych w postaci zmniej szenia bądź ustąpienia bólu w czasie wzwo- du i zmniejszenia bądź ustąpienia skrzywienia prącia zdają się świadczyć, że orgoteina jest przydatnym preparatem w leczeniu choroby Peyronie.


WNIOSEK


Orgoteina jest jednym z bardziej skutecznych leków w chorobie Peyronie.

piśmiennictwo

  1. 1. Bartsch C, Menander-Huber K.K., Huber W., Marberger H:. Orgotein, a new drug for the
  2. treatment of Peyronie's disease. Eur.J. Rheumatol. Inflamm., 1981,4,3, 250. ? 2. Chilton C.P.,
  3. Castle W.M., Westwood CA., Pryor J.P.: Factors associated in the aetiology of Peyronie's disease.
  4. Brit. J. Urol., 1982, 54, 6, 748. ? 3. Devine Jr. C.J., Horton C.E.: Peyronie's disease. Clin. Piast.
  5. Surg., 1988,15, 3, 405. ? 4. Gustafson H., Johansson B., Edsmyr F.: Peyronie's disease: experien-
  6. ce of local treatment with Orgotein. Eur. Urol., 1981, 7, 4, 346. ? 5. Horton C.E., Sadove R.C.,
  7. DevineJr. C.J.: Peyronie's disease. Ann. Piast. Surg., 1987, 18,2, 121. ? 6. Huber W., Schulte T.L.,
  8. Carson S., Goidhammerr R.E., Vogin E.E.: Some chemical and pharmacological properties of a
  9. novel anti- inflammatory protein. Toxicol. Appl. Pharmacol., 1968, 12, 4, 308. ? 7. Jeromin L,
  10. Lipiński M: Próba leczenia choroby Peyronie orgoteiną. Urol. Pol., 1986, 39, 1,7 ? 8. Leńko J.\
  11. Choroba Peyronie- zagadnienie lecznicze. Urol. Pol, 1979; 32, 2, 105. ? 9. Marberger H, Huber
  12. W., Bartsch G., Schulte T., Swoboda P.: Orgotein a new antiinflammatory metalprotein drug. Evalu-
  13. ation of clinical effeciacy and safety in inflammatory conditions of the urinary tract. J. Urol. Neph-
  14. rol., 1974, 6, 1,61. ? 10. Morales A., Bruce A.W.: The treatment of Peyronie's disease with parathy-
  15. roid hormone. J. Urol.,1975, 114, 6, 901. ? 11. Morgan R.J., Pryor J.P.: Procarbazine (Natulan) in
  16. the treatment of Peyronie's disease. Brit. J. Urol., 1978, 50, 2, 111. ? 12. Ralph D.J., Brooks M.D.,
  17. Bottazzo G.F., Pryor J.P.: The treatment of Peyronie's disease with Tamoxifen. Brit. J. Urol., 1992,
  18. 70, 6, 648 ? 13. Scardino P.L., Scott W.W., Ant M.: The use of Tocoferols in the treatment of
  19. Peyronie s disease. Ann. N.Y. Acad. Sci., 1949, 52, 4, 390. ? 14. Scheinman L.J., Miller E.V.: Use
  20. of dimethylsulfoxide (DMSO) in Peyronie's disease; a preliminary report. Pacif. Med. Surg., 1967,
  21. 75, 1, 61. ? 15. Zarafonetis C.J.D., Horrax T.M.: Treatment of Peyronie's disease with Potassium
  22. Paraaminobenzoate (Potaba). J. Urol.,1959, 81, 6, 770.