PRZYDATNOŚĆ URETROTOMII WEWNĘTRZNEJ W ZAPOBIEGANIU ZWĘŻENIOM CEWKI PO ELEKTRORESEKCJI GRUCZOLAKA STERCZA Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 1985/38/4.
autorzy
-
Zbigniew Jeleń, Adam Szkodny
- Z I Katedry i Kliniki Urologii Śl. AM w Katowicach Kierownik Kliniki: prof. dr hab. n. med. A. Szkodny
streszczenie
- Celem pracy było stwierdzenie czy uretrotomia wewnętrzna ma
- wpływ na zmniejszenie odsetka zwężeń cewki po elektroresekcji gru
- czolaka stercza. Chorych podzielono na dwie grupy. W pierwszej
- grupie (68 chorych) tuż przed elektroresekcją wykonywano uretroto
- mią wewnętrzną, a w drugiej kontrolnej (70 chorych) tej czynności
- zaniechano. Obserwacja chorych obu grup wynosiła od 3 do 13 mie
- sięcy. W pierwszej grupie stwierdzono zwężenia cewki u 2 chorych,
- a w drugiej u 3. Wielkość gruczolaka stercza i zakażenie moczu,
- stwierdzane przed i po zabiegu, nie miały istotnego wpływu na pow
- stanie zwężenia cewki moczowej po elektroresekcji.
Zwężenia cewki moczowej po elektroresekcji gruczolaka stercza należą do dość częstych powikłań. Liczbę tych zwężeń ocenia się na 4,6?6,3°/o, a nawet 12,0?15,0% (2, 3, 5, 6).
Niektórzy autorzy twierdzą, że zakażone drogi moczowe mają istotny wpływ na wytworzenie się zwężeń cewki moczowej. Dlatego przed zabiegiem podają celowane antybiotyki, ażeby wyjałowić drogi moczowe. Inni udowadniają, że zakażony mocz i cewnik pozostawiony w cewce przed zabiegiem nie ma wpływu na powstanie zwężenia cewki moczowej (1, 4, 5, 6). Z niektórych prac wynika, że czasokres wykonywania elektroresekcji np. dużych gruczolaków stercza, ma znaczenie w powstaniu zwężenia cewki moczowej (2, 5). Inni natomiast twierdzą, że nie ma to istotnego wpływu (1, 6). Pozostawiony cewnik po elektroresekcji może mieć znaczenie w zależności od materiału z jakiego jest wykonany (4) i jaka jest jego grubość (6). Natomiast czasokres jego pozostania w cewce nie ma istotnego znaczenia (1, 6). Duży udział w powstawaniu zwężeń cewki moczowej odgrywa prąd elektryczny używany podczas elektroresekcji (2, 3, 5, 8). Nagrzewa on pochewkę elektroresektora, a przy minimalnym przebiciu jest powodem uszkodzenia nabłonka cewki i rozwinięcia się zapalenia, które może doprowadzić do powstania zwężenia. Grubość wprowadzonego przez cewkę elektroresektora nie ma istotnego wpływu na powstanie zwężenia cewki moczowej. Zasadnicze znaczenie ma sposób jego wprowadzenia. Siłowe i brutalne przepychanie instrumentu uszkadza nie tylko nabłonek cewki, lecz także jego ścianę, co w konsekwencji może doprowadzić do zwężenia cewki moczowej (5, 6, 9).
CEL PRACY I MATERIAŁ
Naszym celem była próba oceny przydatności uretrotomii wewnętrznej wykonanej przed elektroresekcją gruczolaka stercza w zapobieganiu późniejszemu zwężeniu cewki moczowej. Operowanych chorych podzielono na dwie grupy. Pierwszą grupę stanowiło 68 chorych, u których wyko-najio tuż przed elektroresekcją uretrotomię wewnętrzną na całej długości cewki, bez względu na jej szerokość i wielkość gruczolaka stercza. Drugą grupę, kontrolną, stanowiło 70 chorych, u których wykonano jedynie elektroresekcję gruczolaka stercza, bez uretrotomii wewnętrznej. Rozcięcie cewki wykonywano tuż przed elektroresekcją w znieczuleniu podpajęczynówkówym ciężką Xylocainą, a następnie resekowano gruczolak stercza. Krocze chorego było wygolone, umyte jodalkoholem, obłożone jałowymi chustami tak jak do operacji. Ścianę cewki rozcinano na godz. 12.00, na głębokość około 3?4 mm, na całej jej długości. Używano ure-trotomu Nr 22 Charr, firmy Storz. Natychmiast po rozcięciu cewki wprowadzono elektroresektor tej samej grubości u wszystkich chorych w obu grupach, wykonując nim elektroresekcję gruczolaka stercza. Najkrótszy okres obserwacji w obu grupach wynosił 3 miesiące, a najdłuższy 13 miesięcy. Charakterystykę chorych objętych badaniem zebrano w tab. I.
Zakażony mocz stwierdziliśmy u wszystkich chorych, którzy przed zabiegiem mieli zatrzymanie moczu i z tego powodu pozostawali z cewnikiem na stałe. U pozostałych 55,0% chorych stwierdzono również zakażony mocz, mimo że nigdy wcześniej ich nie cewnikowano.
Do badania kontrolnego z pierwszej grupy zgłosiło się 42, a z drugiej 41 chorych. Otrzymane wyniki w obu grupach badanych przedstawiono w tab. II.
Po uretrotomii wewnętrznej, wykonanej przed elektroresekcją gruczo-laka stercza, zwężenie cewki wystąpiło u 4,7% chorych w porównaniu z grupą kontrolną, w której ten odsetek wynosił 7,3%. Dane o chorych, u których wytworzyło się zwężenie cewki moczowej w następstwie elektroresekcji gruczolaka stercza w obu grupach, przedstawiono w tab. III. Jak wynika z tabeli nie stwierdzono żadnych znamiennych czynników mogących mieć wpływ na wytworzenie się zwężenia cewki.
DYSKUSJA
U chorych grupy pierwszej stwierdzono 37,0% mniej zwężeń cewki w porównaniu z grupą kontrolną. Podobnie jak inni autorzy, nie stwierdziliśmy różnicy w częstości pojawiania się zwężeń cewki u chorych z cewnikiem na stałe w porównaniu z chorymi, którzy przed zabiegiem nigdy nie byli cewnikowani (1, 5, 6). Wielkość gruczolaka stercza ? co potwierdzają również inni (1, 6) ? nie ma wpływu na częstość powstawania zwężeń cewki moczowej.
Niektórzy autorzy donoszą, że czas trwania elektroreskcji, który jest związany z wielkością gruczolaka stercza, ma wpływ na częstość występowania zwężeń cewki (2, 5). Nasze badania nie potwierdziły tego spostrzeżenia. U wszystkich naszych chorych zwężenie cewki w obu grupach wystąpiło u chorych powyżej 70 r. ż. W piśmiennictwie nam dostępnym z takim doniesieniem nie spotkaliśmy się.
WNIOSKI
1.Uretrotomia wewnętrzna, wykonana tuż przed elektroresekcją gru
czolaka stercza, zmniejsza częstość wytwarzania się zwężeń cewki.
2.Wielkość gruczolaka stercza nie ma wpływu na powstawanie zwę
żeń cewki.
3.Zakażony mocz u chorych nie ma wpływu na wytworzenie się
zwężenia cewki.
piśmiennictwo
- 1. Bailey M. J., Shearer R. J.: The role of internal urethrotomy in the pre-vention of urethral stricture following transurethral resection of prostate. Br. J. Urol., 1979, 51, 28. ? 2. Frohmiiller H., Bulow H.: Zur Weite der mannlichen Harnrore fur die transurethrale Prostata ? Resektion. Urologe A., 1976, 15, 182. ? 3. Frohmiiller H.: Die transurethral Stanzresektion der Prostata. Med. Klin., 1978, 19, 715. ? 4. Hart A. J. L., Fowler J. W.: The freąuency of urethral strictures following transurethral resection of prostate. Urology, 1981, 18, 588. ? 5. Hartwig R., Mauermayer W.: Die Harnróhrenstriktur nach transurethralen Eingriffen: Ursachen, Vorbeugung, Ergebnisse. Urologe A, 1979, 18, 64. ? 6. Lentz H. C, Me-bust W. K.: Urethral strictures following transurethral prostatectomy; review 2223 reseetions. J. Urol., 1977, 117, 194. ? 7. Miiller L., Blumlein H.: Ergebnisse nach interner Urethrotomie bei Harnróhrenstrikturen. Act. Urol., 1980, 11, 395. ? 8. Reuter H. J.: 20 Jahre Prostataoperationen. Senkung der Komplikationsrate durch neue Konzeption von TUR, Kryochirurgie und chirurgischer Operation. Z. Urol. Nephrol., 1980, 4, 279. ? 9. Sachse H.: Die Sichurethrotomie mit scharfen Schnit: Indikation, Technik, Ergebnisse, Urologe A, 1978, 17, 177. ? 10. Vogler H., Schdn-berger B.: Die optische Urethrotomia interna ? ein Erfahrungsbericht. Z. Urol. Nephrol., 1980, 73, 609.
|