Nowotwory złośliwe jądra cechuje duża skłonność do tworzenia przerzutów. Szerzą się one głównie drogami chłonnymi (1, 5).
W celu uzyskania informacji o wartości sposobu leczenia chorych z nienasieniakiem, postanowiliśmy skontrolować wyniki uzyskane w grupie chorych z zaawansowanymi przerzutami w węzłach chłonnych (N3_4), bez przerzutów odległych (Mo), u których nie wykonano limfadenektomii. Porównywalność danych osiągnęliśmy stosując klasyfikację TNM (2).
Od marca 1975 do końca 1986 leczono w Klinice Urologii w Gdańsku 148 chorych z powodu nowotworu zarodkowego jądra nie będącego nasieniakiem. Z grupy tej u 18 chorych, ze względu na zaawansowanie procesu nowotworowego, po hemikastracji nie wykonano limfadenektomii. Zaawansowanie choroby określaliśmy na. podstawie rtg klatki piersiowej, urografii, limfografii, TK jamy brzusznej oraz badania klinicznego. Omawiani w niniejszej pracy chorzy mieli znacznie powiększone i tworzące pakiety węzły chłonne zaotrzewnowe, powiększone węzły chłonne śródpiersia lub twarde i wyraźnie wyczuwalne węzły chłonne nadobojczykowe.
Wiek tych chorych wahał się od 16 do 37 lat (średnio 26 lat).
Wynik badania histologicznego nowotworu z usuniętego jądra umieszczono w tabeli I.
Wynik leczenia wszystkich 18 chorych przedstawiono w tabeli II.
Jak wynika z tabeli II u 9 chorych, po uwzględnieniu wyników badań dodatkowych i badania klinicznego, zrezygnowano z otwarcia jamy brzusznej. U innych 9 chorych wykonano laparotomię, w czasie której po stwierdzeniu niemożności usunięcia węzłów chłonnych, ograniczono się do biopsji.
Z 18 omawianych chorych 3 odmówiło dalszego leczenia i zmarło w przeciągu roku od rozpoznania choroby. Trzech innych chorych poddano radioterapii. Ten sposób leczenia okazał się nieskuteczny. Wszyscy chorzy wkrótce zmarli z powodu postępu choroby nowotworowej.
U 12 chorych zastosowano wielolekową chemioterapię. Zmarło 7, żyje 5. Szczegółowe wyniki leczenia, oraz schemat zastosowanych cytostatyków prezentujemy w tabeli III.
Jak wynika z tabeli III, wszyscy chorzy leczeni według schematu Li (aktynomycyna, methotrexat, chlorambucil) oraz Samuelsa (vinblas-tyna, bleomycyna) zmarli. Spośród 5 chorych leczonych według schematu Einhorna (vinblastyna, bleomycyna, cisplatyna) 2 żyje bez objawów choroby nowotworowej. Okres ich obserwacji wynosi 36 i 20 miesięcy. Trzech pozostałych chorych jest w trakcie przyjmowania cytostatyków. Wykonane zdjęcia rtg klatki piersiowej, TK jamy brzusznej i poziomu znaczników nowotworowych w surowicy krwi wykazały zmniejszenie się pakietów powiększonych węzłów chłonnych, brak zmian w płucach i powrót markerów do wartości prawidłowych. Okres obserwacji tych chorych wynosi 18, 12 i 3 miesiące.
DYSKUSJA
Z 12 chorych z zaawansowanymi, nieoperacyjnymi przerzutami nowotworowymi w węzłach chłonnych, których poddano chemioterapii żyje 5 (41,6%). Dwóch z tych chorych (16,6%) nie ma objawów choroby nowotworowej. Agresywna chemioterapia, a zwłaszcza wprowadzenie cisplatyny, znacznie poprawiło wyniki leczenia w tej grupie chorych.
W stadium N3_4 trudno jest uznać za leczenie radykalne operacyjną limfadenektomię zaotrzewnową. Z tego powodu po operacji stosuje się dodatkowo chemioterapię. Wydaje się nam więc celowe odwrócenie kolejności leczenia i zastosowanie w pierwszym etapie chemioterapii, a w przypadkach niecałkowitej remisji potwierdzonej badaniami dodatkowymi, rozważenie zastosowania innego schematu chemioterapii lub operacyjnego usunięcia pozostałości nowotworu. Pogląd ten podzielają również inni autorzy (3, 4).
WNIOSKI
1.Leczenie cystostatykami nawet zaawansowanych, nieoperacyjnych przerzutów do węzłów chłonnych w nienasieniakach jądra, daje szansę długotrwałego przeżycia, a być może także pełnego wyleczenia.
2.Po wprowadzeniu do leczenia cisplatyny uzyskano wyraźną poprawę wyników chemioterapii.