Pierwotny rak cewki moczowej w przebiegu zapalenia kiłowego
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 1983/36/3.

Pierwotny rak cewki moczowej należy do wielkiej rzadkości. We­dług Mendlera i Poola zebrano do 1966 araku w piśmiennictwie około 300 doniesień na ten temat (6).

OPIS PRZYPADKU

Chory S. M., lat 59, został przyjęty do Kliniki z powodu powiększającej się od pół roku zmiany guzowatej prącia. Poza tym nie chorował. Negował zakażenie we­neryczne.

Badaniem fizykalnym stwierdzono rozpadający się guz, obejmujący prącie, napletek, skórę prącia oraz ujście zewnętrzne cewki moczowej. Z guza wydobywała się cuchnąca krwisto-ropna wydzielina. Węzły chłonne pachwinowe powiększone, twarde, niebolesne. Stercz miękki, ela­styczny, niepowiększony.

W badaniach pracownianych z odchyleń od stanu prawidłowego stwierdzono: OB 83/102, leukocytoza 15000 oraz dodatni odczyn Was-sermana.

Badanie histopatologiczne wycinka wykazało: nowotwór zbudowany z komórek kształtu cylindrycznego, przypominających nabłonek dróg moczowych, tworzących brodawkowate wyrosła i wykazujących cechy atypii (ryc. 1). W innych miejscach występowały gniazda komórek róż-nokształtnych o jasnej cytoplaźmie, dającej dodatni wynik barwienia na śluz (ryc. 2). Ponadto spotykano ogniska komórek przypominających warstwę kolczystą nabłonka wielowarstwowego płaskiego (ryc. 3), a tak­że struktury pseudogruczołowe (ryc. 4). W częściach prącia niezmienio­nych nowotworowo stwierdzono obfite nacieki komórek jednojądrowych, głównie limfocytów i plasmocytów, występujące w sąsiedztwie małych -naczyń. W samych naczyniach obserwowano zmiany typu vasculitis obli­terans (ryc. 5, 6).

Na podstawie powyższego obrazu rozpoznano raka przejściowo-ko-mórkowego cewki moczowej z ogniskową metaplazją płaskonabłonkową i gruczołową oraz z komponentą raka śluzowokomórkowego.

Chorego zakwalifikowano do leczenia operacyjnego i wykonano częś­ciowe odjęcie prącia. Po wypisaniu z Kliniki chorego przekazano do dal­szego leczenia w Ośrodku Onkologicznym.

OMÓWIENIE

Nowotwory cewki moczowej są częstsze u kobiet niż u mężczyzn. Stosunek ten przedstawia się jak 5:3 (1, 2, 5, 8). Są to przeważnie raki płaskonabłonkowe lub wywodzące się z komórek nabłonka przejściowe­go. Natomiast gruczolakoraki oraz czerniak złośliwy występują bardzo rzadko (5, 6, 7). Nowotwory łagodne z wyjątkiem naczyniaków są nie­mal nie spotykane. Rak cewki moczowej rozwija się często na podłożu przewlekłych zmian zapalnych cewki, które odgrywają istotną rolę w patogenezie tego nowotworu. Ponad połowa raków cewki moczowej mę­skiej dotyczy odcinka opuszkowo-błoniastego, pozostałe w równej części dotyczą odcinka sterczowego i prącia. Raki odcinka sterczowego wiążą się często z zapaleniem stercza (2, 3, 4, 9).

U naszego chorego rak rozwinął się prawdopodobnie na podłożu przewlekłego procesu swoistego, jakim była kiła, o czym mogą świad­czyć nacieki zapalne w sąsiedztwie małych naczyń krwionośnych i zmia-ny w samych naczyniach typu endovasculitis obliterans oraz dodatni wynik odczynów serologicznych.

1. Grabstad H.: Tumor of the urethre in man and women. Cancer., 1973, 32, 1236.
2. Kaplan G. W., Budkley G. J., Grayhack J. T.: Carcinoma of the male urethre. J. Urol., 1967, 98, 365.
3. King L. R.: Carcinoma of the urethra in male patients. J. Urol., 1964, 91, 555.
4. Lewie R. L.: Urethral cancer., 1980, 45, 1965.
5. Łaska A.: Przypadek mięśniaka gładkokomórkowego cewki moczowej. Pol. Przeg. Chir., 1964, 4a, 623.
6. Mandler J. L, Pool T. L.: Primary carcinoma of the male urethre. J. Urol., 1966, 96, 67.
7. Spruch T., Zwierzyński T., Szyszko J.: Czerniak złośliwy kobiecej cewki moczowej. Pol. Przeg. Chir., 1969, 4a, 590.
8. Stewart P. A., Anderson C. K., WUiam R. E., Clark P. B.: Uretonal tumours, Br. J. Urol., 1978, 50, 583
9. Taraszkiewicz S.: Przypadek gruczolakoraka śluzo­watego cewki moczowej. Pol. Przeg. Chir., 1964, 4a, 623.